Het laat me niet los

Terwijl het nog donker is, reis ik samen met een collega naar de Gelderse Vallei. Op de parkeerplaats is het al druk. In een mooi conferentiegebouw worden we ontvangen met heerlijke koffie. Daar ben ik wel aan toe na deze rit. Ondertussen lopen we langs standhouders die hun organisaties op de beursvloer presenteren. Dan wordt er omgeroepen dat het tijd is voor de plenaire bijeenkomst. Ik loop achter heel veel belangstellenden naar mijn plaatsje in een soort schouwburgzaal.

Ik ben bij het Palliatieve Zorg Congres. Dat is een congres over de zorg in de laatste levensfase. Er komen deskundigen aan het woord zoals longartsen en specialisten ouderenzorg. De belangstelling voor dit belangrijke onderwerp is enorm en daar ben ik heel blij mee. De grote zaal is tot de laatste plaats gevuld. Zelf ben ik naar dit congres gegaan omdat ik het onderwerp interessant vind en de palliatieve zorg mijn hart heeft. Maar ook omdat ik de meest actuele ontwikkelingen op dit gebied wil gebruiken in mijn lessen en wil overdragen aan mijn studenten.

Ik luister aandachtig naar de indrukwekkende lezingen en praktijkvoorbeelden. Iedereen is het er over eens, ‘er zijn’ voor de ander, een luisterend oor bieden, een arm om de schouder slaan, dat wordt in de laatste levensfase het meest gewaardeerd. Maar mensen vertellen ook troost te vinden in een vogeltje, een liedje of de liefde.

Kort daarvoor was ik bij een zangavond in de Keistad. Het koor zong prachtige psalmen en liederen tot eer van God. In één van de liederen hoor ik één van de namen die God Zichzelf geeft. Er wordt niet gezongen dat de mens er voor een ander moet zijn, maar er klinkt iets veel diepers. Het gaat erover dat de Heere Zelf zegt dat Hij er zal zijn.

Het laat mij niet los. Wat heb ik dit gemist tijdens het congres! Thuisgekomen pak ik mijn Bijbel. In het Johannesevangelie staan meerdere ‘Ik ben’-teksten. Ik ben de Landman. Ik ben de ware Wijnstok. Ik zoek verder, tot mijn oog valt op een tekst in Exodus 3 vers 14. Het staat geschreven met allerlei hoofdletters: IK ZAL ZIJN DIE IK ZIJN ZAL. En zo is het echt! Als de Heere er bij mag zijn dan wordt alles anders.

De volgende dag ben ik weer op school en deel ik mijn belevenissen van de vorige dag met de studenten die verpleegkundige of verzorgende willen worden. Ik vertel ze hoe je er kan zijn voor de mensen in de laatste levensfase. Er zijn voor de ander, maar bovenal wijzen naar Hem die er altijd bij wil zijn. Wat mag je dan veel betekenen voor de ander, ook als het einde komt. Ik moedig mijn studenten aan en zeg hen: “Wat is het gebed dan een machtig wapen. Vraag maar steeds aan de Heere of Hij er bij wil zijn. Dan wordt het zorgen voor de ander en zeker in de laatste levensfase echt heel mooi werk”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen