Levenswerk

Het was zijn levenswerk. Een drieluik, drie schilderijen met verschillende kleuren achtergronden, door hemzelf geschilderd in een periode van vier jaar tijd. Ik zag dat hij goed kon schilderen, het was kunstzinnig, mooi en heel sprekend.

Ik was bij Levi thuis en stond naast hem te kijken naar de schilderijen, terwijl hij met woorden en gebaren aan het vertellen was over zijn leven. We keken allebei met onze ogen naar de schilderijen. Het verschil tussen ons was dat ik het zag en nog moest begrijpen, terwijl hij al kijkend naar zijn werk opnieuw beleefde wat er allemaal in zijn leven was gebeurd. We keken er allebei met andere ogen naar. Misschien heb je dat ook weleens. Iemand vertelt iets aan je of laat je iets zien wat hij of zij zelf heeft meegemaakt. Je krijgt wel het idee dat het een behoorlijk heftige situatie is, maar je kunt je er amper een voorstelling van maken omdat je het niet meemaakte. Hoe kun je nu voor die persoon klaarstaan? Hoe kunnen we überhaupt meeleven in andermans leed?

Ik stond daar met Levi voor zijn schilderijen. Hij legde uit dat zijn leven redelijk positief begonnen was. Hij kon als kind zijn draai wel vinden. Had vrienden, kon zich uitleven in leuke hobby’s, ging met plezier naar school. Dit deel van zijn leven was geschilderd in mooie, vrolijke kleuren met veel licht en huppelende mensfiguren. Door pesterijen en het verlies van zijn moeder is hij in een diep, donker dal terecht gekomen. Hij kon zijn school niet meer volhouden, kon zijn bijbaantje maar amper vasthouden. Slaapproblemen en duistere gedachten vulden hem. Hij kon met zijn vrienden amper meer tijd doorbrengen, omdat hij verdween uit het sociale leven. Hij ging niet meer om met leeftijdsgenoten. Wuifde het meeleven van vrienden gewoonweg weg en ging zijn eigen weg. De keren dat hij zich in het openbaar vertoonde, liet hij vreemd gedrag zien. Hij werd uiteindelijk een persoon die nu in het nieuws zou komen als een verward persoon. Levi had verloren, van het leven. Zijn tweede schilderij was een donker geheel met weinig kleur en wat vage schimmen.

Toen kwamen we aan bij zijn derde meesterstuk. Een helder felgeel licht in het midden van een vrij donkere achtergrond. De zon scheen als het ware de kijker tegemoet. Een manspersoon duidelijk op de voorgrond met enkele andere personen op de achtergrond. De vrolijkheid straalde ervan af.

“Dit”, zei Levi, “is mijn redding geweest. Ik ben in het licht gezet door liefdevolle personen om me heen, die me nooit alleen gelaten hebben. Door een open hart en een stralende Zon boven mij kon ik beetje bij beetje weer geloven dat geluk ook voor mij weggelegd was. Maar dan een ander geluk. Meer waard dan alles wat ik op aarde kan krijgen. Het geluk waar de God van de Bijbel het middelpunt van is. De laatste tien jaar is Hij het stralende middelpunt in mijn leven.” Onder andere Psalm 40 was het levende woord voor hem geworden. Het vertaalt alles waar Levi ook in zat en hoe hij weer op zijn voeten is gekomen. En Hij heeft mij uit een ruisenden kuil, uit modderig slijk opgehaald, en heeft mijn voeten op een rotssteen gesteld, Hij heeft mijn gangen vastgemaakt. En Hij heeft een nieuw lied in mijn mond gegeven, een lofzang onzen Gode (Ps. 40:3-4).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen