De slavenhandelaar die God terugriep

Het is 9 maart 1748. De kapitein van een slavenschip zit in zijn hut. Het stormt. Zijn schip wordt door de hoge golven heen en weer gesmeten. Wie is deze slavenhandelaar? Het is John Newton. Al jarenlang is John een gevreesde slavenhandelaar. Maar in deze stormachtige nacht moet John opeens aan de dood denken. Lang heeft hij geprobeerd deze gedachten uit zijn hoofd te zetten. Nu lukt hem dat niet meer. Allerlei momenten van vroeger, waarin hij net aan de dood ontsnapt was, komen in zijn gedachten op. Hoe hij met een musket gestruikeld was en zichzelf bijna in zijn hoofd schoot. Hoe hij vanaf zijn paard bijna op scherpe puntige palen was gevallen. Ook dacht hij terug aan het voorval waar hij een sloep miste. Toen de sloep het water opvoer, zag John vanaf de wal hoe hij omsloeg en de bemanning verdronk. In deze stormachtige nacht voelt John opeens dat dit alles geen toeval was. Zou God dan toch bestaan?

Als God bestaat, is hij verdoemd. Hij kan niet meer terug, denkt John. “Ja! Je kunt wel terug!”, klinkt plotseling in zijn gedachten. Hij herinnert zich opeens de woorden die hij als kind uit zijn hoofd moest leren: Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeven en ons reinige van alle ongerechtigheid (1 Joh. 1:9). Dit stelt hem enigszins gerust en hij valt in slaap. De hevige storm maakt hem een paar uur later weer wakker. Later die nacht wordt een matroos door een golf het dek afgesleurd en verdrinkt deze matroos in de kolkende zee. De matroos stond op een plek waar een paar tellen eerder John nog had gestaan. Opnieuw is Johns leven gespaard. ‘Waarom?’, vraagt hij zich af. De storm wordt steeds heviger. John denkt dat ze allemaal moeten sterven. Opeens schreeuwt hij het uit: “O God! Red ons! Almachtige God, red mij!” Het gebed van zijn gekwelde ziel wordt door God verhoord. John is verbijsterd. God heeft hem niet opgegeven, terwijl hij zelf God wel opgegeven had. John voelt zich diep ongelukkig. Hij schaamt zich diep voor zijn vele zonden. Zijn schuld en het oordeel van God drukken zwaar op hem. Totdat er plotseling vroeger geleerde Bijbelteksten naar boven komen:

Barmhartig en genadig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid (Ps. 103:8).

De goddeloze verlate zijn weg, en de ongerechtige man zijn gedachten; en hij bekere zich tot de HEERE, zo zal Hij Zich Zijner ontfermen, en tot onze God, want Hij vergeeft menigvuldig (Jes. 55:7).

Want de zonde zal over u niet heersen; want gij zijt niet onder de wet, maar onder de genade (Rom. 6:14). Jaren later zingt John over Gods genade in een wereldberoemd geworden lied:

“Amazing Grace, how sweet the sound

that saved a wretch like me

I once was lost, but now I’m found

was blind but now I see.”

Vertaling:

“Wonderlijke genade! – hoe lieflijk de klank

Die een ellendige als ik redde.

Eens was ik verloren, maar nu ben ik gevonden;

Was ik blind, maar nu zie ik.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen