Vaderhuis

Donker, wind, regen en kou. Dat is buiten. Zelf zit ik binnen. Warm, licht en droog. En windstil. Bovendien heb ik een lekkere bak koffie binnen handbereik. Ik ben dan wel niet thuis, maar hier is het ook prima. Mijn collega en ik hebben avonddienst. Er is nog weinig spannends gebeurd. Ik zet juist m’n lege bekertje neer als de pieper gaat. Een spoedrit. Binnen een minuut rijden we de ambulancepost uit. Onder een brug is een persoon aangetroffen. Bewusteloos, zonder ademhaling, aldus de 112 beller.

Enkele minuten later zijn we ter plaatse. Ik stap uit en voel een gure wind. Een koude rilling gaat door me heen. Gelukkig staan we droog onder deze brug en hebben we onze winterjas aan. We treffen de melder aan en die verwijst ons naar een stapeltje dekens een stukje verderop. Daar zou iemand liggen. Levend? Of niet? Met een felle zaklamp en ons medische gereedschap in de hand, stappen we op de dekens af. We zijn er bijna… We schijnen met de lamp… en zien dan dat de dekens bewegen. Aha, een teken van leven! Even later kijken donkere ogen, tussen de dekens door, ons vragend aan. Ik leg uit wat we komen doen. De reactie is kort: “Nein!” Huh? Hoorde ik dat goed? Ik probeer -boven de wind uit- in m’n beste Duits te vragen wie de man is en waarom hij deze slaapplaats gekozen heeft. De man blijkt van heel ver te komen, geen (t)huisadres te hebben en al langer op deze koude plek te bivakkeren. En verder? “Ich brauche keine hilfe!” Ik heb geen hulp nodig! We bieden drinken en een extra deken aan. “Nein!” Even later rijden we weg. Met een onbehaaglijk, onvoldaan gevoel. Hulpverleners helpen graag, maar deze man wil geen hulp. Nu ligt hij daar.

In de wind, in het donker, in de kou. Alleen. Zonder (t)huis. Triest.

Hulpverleners helpen graag, maar deze man wil geen hulp.

Enkele weken later zit ik in de kerk. Warm, licht en droog. En windstil. Of toch niet? Waait hier niet de wind van Gods Geest?! In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen; anderszins zo zou Ik het u gezegd hebben; Ik ga heen om u plaats te bereiden (Joh. 14:2). Wat een wonderlijk, heerlijk Vaderhuis moet dat zijn! Zónder woningnood. Zónder krapte op de huizenmarkt. In dit Vaderhuis géén logeerplekken of hotelkamers. Wél woningen of -zei de dominee- beter gezegd appartementen. Veel zelfs. Voor permanente bewoning. Gereedgemaakt. Zonder enig gebrek. Het Vaderhuis, waar de Zoon, de Middelaar het Middelpunt is. In m’n gedachten ben ik weer even onder de brug. In het donker, in de kou, in de wind. Bij die man zonder (t)huis. Wat een onbeschrijfelijk verschil met hét Vaderhuis en zijn bewoners!

Hé, luister eens! Ben jij in de kou gezet door vrienden? Heb jij anderen in de kou laten staan? Voel je de gure wind van goddeloosheid die in en om ons waait? Is het donker in je leven door zonden en zorgen? Kom tot inkeer! Loop maar mee met de verloren, gevonden zoon. Terug naar het Vaderhuis. Nog is er plaats!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen