Speciaal voor ouderen

Omstanders lallen vrolijk door. De woorden ‘doelloos’ en ‘zinloos’ komen in mij op. We bieden de nodige zorg en maken een plan waarmee haar vriendinnen vervolgzorg zullen bieden. Op het feest is geen ‘bewust onbeschonken bestuurder’ te vinden, maar van elders komt iemand die de patiënt zal thuisbezorgen. Wij vertrekken. Op naar de volgende klus: een jongen, gevallen met de fiets. Bewusteloos. Tja, zonder zijwieltjes fietsen valt niet mee als je dronken bent.

Of alle jongeren zoveel alcohol gebruiken? Natuurlijk niet. Of we dit vaak tegenkomen in ons werk? Zeker. Of kerkelijke jongeren dit ook doen? Dat kun je -met enige zelfkennis- raden. Of de jeugd van tegenwoordig beroerder is dan vroeger? Daar zou je -tijdens een momentje voor de spiegel- even over na kunnen denken. Of er in de kerk -ondanks ons- ook hoopvolle redenen zijn om blij te zijn met de jeugd van tegenwoordig? Zeker!

Maandagavond. Ik arriveer in de kerk. Het is rustig. De zaal is nog leeg. Het coronagedoe is een beetje voorbij en de catechisatie is weer begonnen! Vanavond komen twee groepen tegelijk. Het thema is ‘lijden’. Hoeveel jongeren zullen er komen? Even later zijn alle vijfendertig stoelen gevuld! We gaan zingen en iedereen zingt mee. Een mooi jongerenkoor op zich! Samen bidden en danken we voor de zegeningen en zorgen om ons heen en in ons eigen leven. We lezen Romeinen 8 en denken hier met elkaar over na. Toepasselijk Bijbelgedeelte! In tweetallen zitten de jongeren even later verdiept in een krant. De opdracht? Zoek artikelen met daarin een vorm van lijden. Dat blijkt eenvoudig. Zelfs de bijlagen staan er vol mee. We buigen ons over de vragen van het ‘wat, wie, waardoor en waarom’ van lijden. Het verlies, maar -door genade!- ook de winst. Alhoewel dat eerste alles massief kan overschaduwen. Er wordt goed geluisterd. Zonder uitzondering. Mooie vragen komen er. Eerlijke ook. Ook moeilijke. Sommige krijgen een antwoord. Andere niet. Zeker geen hapklare varianten. Geen antwoord is trouwens ook een antwoord. Vragen over het lijden leiden meestal naar meer vragen. En ik? Ik ben verwonderd. Wat een contrast met het galafeest waar ik laatst was in mijn nachtdienst. Vijfendertig jongeren die hier zijn en -doelgericht en zinvol- meedoen. Vijfendertig keer een wonder! En het zesendertigste wonder is dat de catecheet daarbij mag zijn. Nog een keer zingen we, allemaal. “Looft, looft den HEER’ der legerscharen, O volken, heft een lofzang aan; Hij wil ons in het leven sparen, Ons hoeden op de steilste paân, Voor wank’len onzen voet bevrijden. Gij hebt ons voor een tijd bedroefd, En ons gelouterd door het lijden, Gelijk het zilver wordt beproefd.” We sluiten de avond af met bidden en danken. Vooral dat laatste. Doe je mee?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen