Geloof onder vuur

Datheen college, woensdag, morgenpauze

“No, wacht effe!” Jessica rent de trappen af richting het plein. Bij de deur ziet ze Noa lopen. “Eej, Jes, waar was je?” “Ik moest effe bij mijn kluisje zijn”, reageert Jessica maar ze voelt dat ze van kleur verschiet. “Jaja”, plaagt Noa. “Nee, echt!”, protesteert Jessica net iets te fel. Noa heeft gezien dat ze met Jesse stond te praten.

“Jes en Jes, klinkt als een klok!”, doet Noa er nog een schepje bovenop en ze kijkt zeer triomfantelijk. “No, kappen nu!” Het geplaag wordt Jessica toch iets te gortig. Ze probeert Noa bij haar arm te pakken, maar Noa ontwijkt haar behendig en zet het op een draf richting het voetbalveld.

Woensdagmiddag het zesde uur, Engels

“Matty, we hebben nu Engels toch?” “Yep, Jessy!” reageert Matthias, “literatuurles”. “O ja, da’s waar ook, we hebben geen boeken nodig toch?” “Nope”, reageert Matthias.

Meneer de Hoop staat hen al op te wachten. “Ha, jongens, heb je je goede humeur meegenomen?” “Dag meneer! Laatste uurtje, wilt u op tijd eindigen?”

“Eindigen, we moeten nog beginnen”, reageert De Hoop. Jesse werpt een blik op het smartboard als hij naar binnen loopt. The Pilgrim’s Progress staat er op het bord. De afbeelding komt Jesse bekend voor. Een man met een enorm pak op zijn rug. “Wacht eens”, denkt Jesse, “is dat niet De Christenreis?” Die heeft zijn vader voorgelezen op zondagmiddagen toen Jesse nog op de basisschool zat. De tweede bel is al gegaan als Jessica de deur openzwaait en samen met Noa binnenkomt. “Even m’n flesje vullen, meneer!” “Zeg Jessica, ben je al bijna jarig?” “Nee”, klinkt het verbaasd uit Jessica’s mond. “Dan kun je van je ouders een goed werkend horloge vragen”, reageert meneer de Hoop gevat.

“I dreamed that I saw a man.” Het is Noa’s beurt om hardop voor te lezen. “Nu goed opletten”, denkt Jessica, “want ik moet straks.” “A book in his hand and a burden on his back.” “Zie je hem staan in gedachten?”, zegt De Hoop. “Bijbel in zijn hand, huilend, wanhopig.” Jessica, wil jij verder lezen?” “What shall I do to be saved?” Jessica probeert het zo goed mogelijk uit te spreken. “For he lived in the City of Destruction.” “Wie weet wat daarmee bedoeld wordt?”, vraagt De Hoop. “Stad Verderf, meneer!”, reageert Esmée. “Heel goed! En waar moet je dan aan denken?” Een heleboel vragende gezichten kijken hem aan. Dan steekt Niels zijn vinger op. “Ja, Niels?” “Sodom en Gomorra en ook onze wereld.” “Precies”, antwoordt De Hoop. Jessica leest verder: “So Christian went home to talk to his family. And they were greatly worried.” De rest van de les is Jessica er niet meer bij. Het lijkt wel of het over hun gezin gaat! Een vader met een Bijbel, kinderen die denken dat hun vader gek is geworden, de moeizame gesprekken en de veranderingen van de afgelopen tijd. “We gaan eindigen”, hoort ze De Hoop zeggen. In het gebed hoort ze De Hoop een zin uitspreken die zo op gespannen voet lijkt te staan met haar werkelijkheid: “Geeft U ons droefheid, droefheid naar God”. Wie bidt er nu om droefheid? Zonder dat ze het merkt, zucht ze, haalt ze haar schouders op en schudt ze haar hoofd. Wat moet ze hier toch mee en met wie kan ze deze dingen nu eens bespreken?

Moerkapelle, woensdagavond, huize Van Vuren

“Pap, hoe laat hebt u morgen die controle?”, vraagt Jesse voordat hij zich richt op zijn repetitie Frans. “Half tien, jongen.” “Bent u zenuwachtig?” “Ja, best wel Jesse”, bekent zijn vader eerlijk. “Maar u voelt zich goed toch?”, probeert Jesse hoopvol te klinken. “Ja, gelukkig wel. Laten we het maar uit handen proberen te geven allemaal”, zegt zijn vader. Jesse knikt en loopt de trap op.

Gouda woensdagavond

“Pap, waarom heb je je pak nog aan?” Danny kijkt verwonderd naar zijn vader. Normaal gesproken kleedt vader zich direct om nadat hij zijn afspraken achter de rug heeft en wordt de stijl business vervangen door casual. “Er is vanavond Bijbellezing”, antwoordt vader. “Ga je ook mee?” “Mee? Naar de Bijbellezing?” Danny benadrukt elke lettergreep, terwijl hij de woorden langzaam uitspreekt. “Ik heb heel veel huiswerk voor morgen”, probeert hij zich er dan haastig uit te redden. “Tssss”, klinkt het bij de deur. Jessica is zojuist binnengekomen en vangt de laatste woorden van haar broertje op. “Alsof jij je huiswerk doet”, zegt ze laatdunkend. “Zeg jij nou niks!” Danny probeert de aandacht te verleggen naar zijn zus, maar moeder komt tussenbeide. “We gaan eten, aan tafel allemaal.”

Gouda, in de kerk, Bijbellezing

“Gemeente, vanavond is Daniël 5 aan de beurt.” Deze inleidende opmerking is genoeg om vader Verdoold een schuldig geweten te geven. Vier keer heeft hij zijn plaats onnodig leeg gelaten. Zo ziet en zo voelt hij dat nu. Gij zijt te licht bevonden. Het is halverwege de preek als vader Verdoold ervaart gewogen te worden op de weegschaal van God. Hij weet dat deze boodschap voor hem geldt. Hij, succesvol ondernemer, wordt failliet verklaard. Geestelijk failliet. Zonder dat hij het tegen kan houden, beginnen de tranen over zijn wangen te lopen en druppen ze zomaar op zijn smetteloze broek. Zonder dat hij het ziet, kijken twee paar ogen opzij. Het zijn vader en zoon Van Vuren. Gerrit ziet zijn vroegere voetbalvriend alleen en huilend in de bank zitten. Hij neemt zich voor om eens contact met hem op te nemen. De Bijbellezing loopt ten einde. “Gemeente: De laatste zin van dit hoofdstuk is het oordeel over een goddeloze koning. In dienzelven nacht werd Bélsazar, der Chaldeeën koning, gedood. Voor u is het echter nog genadetijd, nog wel. Ik mag het u nog toeroepen: Heden, zo gij Zijn stem hoort, verhardt uw hart niet! Amen.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen