Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Mensenkind

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Mensenkind

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Na haar debuutroman Een zeker man had een vijgenboom en de novelle Al zou de vijgenboom niet bloeien, schreef Monica Nieuwenhuijse-Thijsen (1968) een nieuwe boek; Mensenkind. Een boek met een veelzeggende titel waar je nog lang over na kunt denken. Mensenkind....

Het boek bevat twee verhaallijnen. Het ene verhaal gaat over Bas. Bas is een dakloze man die een verdrietige jeugd heeft gehad. Daar kom je al lezend, stukje bij beetje, achter. Bas ‘woont’ op twee bankjes in het park, samen met zijn rugtas. Dagelijks trekken er veel mensenkinderen aan hem voorbij. Soms dag in dag uit dezelfde mensen. Mensen die op weg zijn naar hun werk, kinderen die naar school gaan. In gedachten geeft Bas hen allemaal een naam. Een naam die bij hen past.

Veel vrienden heeft Bas niet. Er zijn twee andere daklozen. Zij hebben Bas vooral nodig in geval van nood. Er is nogal wat criminaliteit in het park. In het boek wordt veel straattaal gebruikt. Dat blijft uiteraard wel binnen de grenzen van het christelijk leven, maar kan het lezen misschien wel wat moeilijker maken.

En dan is daar een kleine jongen. Hij stapt dagelijks, vlak bij het bankje van Bas, in de bus en komt aan het einde van de dag weer met de bus terug. Bas kent één groot geluk in zijn leven. Het zit onder in zijn rugtas. Het is het Boek van Emmanuel. Hij is zijn Vriend. Maar dan raakt Bas de rugtas kwijt....

De andere verhaallijn gaat over Eleonora, een oudere vrouw die eenzaam in haar appartement woont. Ook bij Eleonora kom je steeds meer te weten over haar verleden. Zij is in haar gedachten veel met het verleden bezig. Eleonora is in het bezit van een zeer kostbare viool. Een erfstuk van haar betovergrootvader. In het harsvakje van de vioolkoffer zit een briefje dat haar betovergrootvader ooit schreef: Iesus Hominum Salvator - Jezus, Redder van mensenkinderen (daar heb je het woord weer). Toch komt er een moment in het leven van de eenzame Eleonora dat zij de kostbare viool verkoopt. Wat brengt haar zover? Zij komt in contact met een kleine jongen. Een kleine jongen uit hetzelfde appartement. Waarom is hij gewond? Waarom ziet hij er zo haveloos uit? Waarom gaat hij niet meer naar school? Wat moet hij bij die oude man?

Mensenkind, een boek van 318 pagina’s. Een boek met veel woorden, waardoor er minder ruimte overblijft voor eigen interpretatie en fantasie. Soms ontbreekt de vaart een beetje. Soms gaan de gebeurtenissen snel, waardoor je het boek snel uit wil lezen. De moeite waard om te lezen!

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 mei 2022

Daniel | 36 Pagina's

Mensenkind

Bekijk de hele uitgave van donderdag 19 mei 2022

Daniel | 36 Pagina's