In plaats van de vaders zullen de zonen zijn

Het is het jaar 1908. Het is avond geworden. De bijeenkomst van de theosofen (een stroming die iets wegheeft van het Boeddhisme) is afgelopen. De nog jonge Arthur loopt naar huis. Hij is erg onder de indruk. Hij is ook vol van zijn rol in de groep. Er wordt met bewondering naar hem gekeken. Er worden zelfs voorbereidingen getroffen zodat hij een reis naar het buitenland kan maken waar hij een wijze theosoof zal spreken. Arthur vertraagt zijn voetstappen. Hij is bijna thuis. Hij weet wat hij daar zal aantreffen. Het is de gewoonte van zijn vader om op hem te wachten, ook al wordt het nacht. Als Arthur thuisgekomen is, probeert hij haastig langs zijn vader te lopen. Hij wil naar boven rennen, zijn donkere kamer in. Maar dan klinkt de stem van zijn vader hem na: Er is een weg die iemand recht schijnt, maar het einde daarvan zijn wegen des doods (Spr. 14:12).

Bovengekomen sluit Arthur de slaapkamerdeur met de bedoeling wat werk te doen voor de belangrijke jaarlijkse bijeenkomst. Vrijdag van diezelfde week zal die vergadering plaatsvinden en hij moet spreken. Het lukt hem echter niet zich te richten op de werkzaamheden. De Bijbeltekst blijft bij hem en verstoort zijn concentratie dusdanig dat werken onmogelijk is. Arthur neemt een bad om te ontspannen, maar het enige waar hij aan kan denken is: Er is een weg die iemand recht schijnt maar het einde daarvan zijn wegen des doods.

Daarna probeert hij opnieuw te schrijven. Het lukt niet om zijn toespraak te maken. In plaats daarvan schrijft hij zijn eerste preek. Hij zal op de vergadering zijn eerste preek en tegelijk zijn laatste toespraak voor hen houden. Arthur kan de God van de Bijbel niet langer afwijzen en hij begint de Heere in het gebed aan te roepen, overtuigd door de Heilige Geest. Door de krachtige werking van die Geest ziet Arthur zijn verloren toestand. Ook ziet hij dat de verlossing van zijn ziel alleen te vinden is in de Heere Jezus Christus. Bijna drie dagen lang verlaat hij zijn kamer niet. Het is net als bij Saulus van Tarsen. Na drie dagen gaat Arthur naar beneden om zich weer bij het gezin te voegen. Daar is door zijn vader en moeder veel voor hem gebeden. In de late namiddag op de derde dag verschijnt Arthur in de huiskamer. Dan roept vader Pink uit: “Prijs God, mijn zoon is verlost!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen