Geloof onder vuur

Gouda, kamer van Jessica, zaterdagmorgen

Jessica wordt wakker en pakt haar telefoon. 9:35, ze heeft lekker uitgeslapen. Volgens vader is ze verslaafd aan haar telefoon. Hij zei dat het bewijs daarvan is dat haar telefoon het eerste is waar ze naar grijpt als ze wakker wordt. Eerst kon ze nog zeggen: “Moet u nodig zeggen!”, maar nu niet meer. Haar vader ziet ze tegenwoordig met de Bijbel of met een boek als ze hem ’s morgens ontmoet. Beneden klinkt het geluid van borden en bestek. Jessica vindt het echter nog geen tijd om uit bed te komen. Ze opent WhatsApp en bekijkt de profielfoto van Jesse. Hé, hij heeft een nieuwe! Hij staat er goed op zeg! Z’n haar zit echt leuk. Ze schrikt van zichzelf. Ze ging een berichtje sturen, niet staren.

Woensdagavond, 17:30 huize Verdoold

“Jes, heb je huiswerk vanavond?” Familie Verdoold zit rond de tafel. Vader heeft zojuist een vrij gebed gedaan. Het lijkt lang geleden dat diezelfde stoel waar vader nu op zit leeg was. Er is in korte tijd veel ten goede veranderd. Jessica heeft het vooral gemerkt aan haar moeder. Die is weer opgebloeid. Het is veel gezelliger, maar vader is niet dezelfde als voorheen. Dat heeft voor haar echter niet alleen voordelen. Ze is veel van haar zelf verworven vrijheden kwijt.

“Ja, heel veel”, probeert Jessica zich te verontschuldigen. Maar haar moeder heeft haar door. “Jes, je hebt morgen een vrije dag! Er is rapportenvergadering,” informeert Chantal haar man.” “Ja, weet ik,” glimlacht hij. “Het was een test.” “Mam, waarom zegt u dat nou?”

“Al is de leugen nog zo snel…” “Jaja, die ken ik al,” zegt Jessica ietwat geïrriteerd.” “Ik nog niet!”, klink het plagend van de andere kant van de tafel. Danny kan het niet laten om het er extra in te wrijven bij zijn zus. “De waarheid achterhaalt haar wel.” “Ik ga ook mee naar de kerk,” zegt moeder. “En jullie gaan ook mee naar de kerk vanavond. Je wordt er nooit slechter van.” En daarmee is de discussie gesloten. Het is één front.

Woensdagavond, 17:30, huize Van Vuren

“Bid jij maar, vrouw.” Jesse trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt verbaasd opzij. “Ik heb niet zo’n stem vandaag.” Marja kijkt haar man even aan, ziet dat hij vastbesloten is en vraagt eerbiedig om een zegen. Daarna begint ze met gevoel voor stijl de pasta op de borden te draaien. Jelmer voelt de stemming van zijn vader aan. “Papa, gaat u nog naar de kerk vanavond? Ik wil mee.” Vader Verdoold glimlacht. “Ja,” moedigt Marja haar man aan. “Neem hem maar mee.” Vader knikt. “Is goed.” Jelmer glundert. Een buitenkansje verzilverd.

Bijbellezing Gouda

“Gemeente, vanavond worden wij stilgezet bij Daniël 6. Ik lees voor u nog een keer het elfde vers:

Toen nu Daniël verstond dat dit schrift getekend was, ging hij in zijn huis (hij nu had in zijn opperzaal open vensters tegen Jeruzalem aan), en hij knielde drie tijden des daags op zijn knieën, en hij bad en deed belijdenis voor zijn God, ganselijk gelijk hij voordezen gedaan had.”

“Het thema voor deze avond is: Gebedsonderwijs. We willen letten op: 1. De richting van het gebed. 2. De regelmaat van zijn gebed. 3. De houding bij het gebed. 4. De inhoud van het gebed. En 5. Het aanhouden in zijn gebed.”

Op het kerkplein

“Hé Jes!” Wat is Jesse blij dat dat het donker is. Zodoende kan hij groeten zonder dat duidelijk zichtbaar is dat hij het erg leuk vindt om Jessica op het kerkplein tegen te komen. Jessica lacht naar hem en komt zijn kant op. Jesses hart maakt een sprongetje.

Daar had hij geen rekening mee gehouden. Ondertussen vinden de twee oude voetbalvrienden van weleer elkaar. “Ha Bas!”, begroet Gerrit hem hartelijk. “Dag Gerrit, hoe gaat het met je?” Vader Van Vuren beantwoordt de vraag niet. “Bas, wat fijn om je doordeweeks in de kerk te zien!” Het Lukt Jesse niet om zich te concentreren op het gesprek met Jessica. Hij vangt flarden op tussen het gesprek van de beide vaders. Eerst hoort hij Jessica’s vader zeggen en vragen: “Zo’n puinhoop van gemaakt… Niet te laat?” Dan hoort hij zijn vader reageren: “Die zijn zonde belijdt en laat… Voorbeeld Daniël… aanhouden.” Nadat de vaders met elkaar een ontmoeting voor het komende weekeinde hebben afgesproken, schudden ze elkaar stevig de hand. “Tot morgen!”, hoort Jesse nog, maar voordat hij kan reageren is Jessica weg. Wat Jesse echter niet weet is dat hij Jessica de volgende morgen niet zal zien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen