Bagger

Vandaag ben ik Rapid Responder. Met een kleine ambulance ga ik de weg op. Vaak naar meldingen waarbij ter plaatse alle benodigde zorg kan worden gegeven en er verder geen vervoer naar een ziekenhuis nodig is. Meestal meldingen van de categorie ‘klein leed’. Alhoewel... Soms schuilt er achter klein leed, een groot verhaal!

De MKA, meldkamer ambulancezorg, stuurt me naar een persoon die te water is geraakt. De politie is ter plaatse en heeft ambulancehulp gevraagd om de gezondheid van deze man te beoordelen. Als ik arriveer, is het niet moeilijk om te zien om wie het gaat. Praat, daad en gewaad verklappen alles. Geur en kleur trouwens ook. Door een handicap loopt de man moeilijk, raakte hij tijdens een wandeling uit balans en liep toen zo rechtstreeks een baggersloot in. Een agent zag het gebeuren en heeft meneer op het droge gehesen. In ferme taal uit meneer nu zijn frustratie terwijl hij de bagger van zijn kleren probeert te wrijven. Het ongeluk druipt ervan af. Hoog tijd om hulp te bieden! Even later zit meneer onder een dekentje achterin mijn busje. Acute medische problemen zijn er niet en een ziekenhuisbezoek is dus gelukkig niet nodig. Het beste is om meneer nu maar even thuis te brengen.

Eenmaal aangekomen bij de flat waar meneer woont, loop ik mee naar het appartement. Terwijl ik de bagger een beetje uit de kleding en schoenen probeer te spoelen, maakt meneer zich klaar voor een douchebeurt. We raken aan de praat. Voorzichtig maakte ik een opmerking over het feit dat meneer in elke paar zinnen wel een keer de Naam van God gebruikte. Uit frustratie, niet uit relatie. Daarover ontstond een lang gesprek. Van de vuiligheid van bagger ging het naar de vuiligheid van de zonde. Van schoon worden door water naar schoon worden door het werk van de Heere Jezus. Die brug was, dankzij de baggersloot, eenvoudig gelegd. Meneer vertelde dat hij daar vroeger veel over had gehoord toen hij zijn vader hoorde preken. Die was namelijk dominee. Een oom ook. En zijn opa was jarenlang zendeling geweest. Maar hij? Nee, hij had er geen heil in gezien. Ook geen zin in gehad. Bijna vijftig jaar kwam hij niet meer in een kerk. Tot een poosje geleden. Een familielid was overleden en hij bezocht de rouwdienst. Allerlei gedachten uit zijn kinderjaren waren weer naar boven gekomen. En veel levensvragen ook. Na een lang gesprek ben ik vertrokken. Meneer ging douchen. En op de tafel lag een briefje met daarop het webadres van onze kerk.

Zullen we samen bidden voor deze man? En voor zoveel anderen die al lang niet meer in de kerk komen? En voor elkaar? “Was mij geheel, zo zal ik witter wezen dan sneeuw, die vers op het aardrijk nederviel.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen