Vlucht over de Rivier

Hoor je dat? Ingespannen luisteren de kinderen. Een glimlach komt op de vermoeide gezichten. Water! Daar moet de Gele Rivier zijn! Al dagen zijn ze onderweg. Gladys Aylward en de ruim honderd kinderen die ze in haar herberg opving. Op de vlucht voor de Japanners. De tocht door de Chinese bergen was niet makkelijk. Uitgeput zijn ze! Met nieuwe energie lopen ze de berg af, naar de oever van de rivier. Daar moeten de boten zijn, die hen naar de veilige overkant zullen brengen.

Maar… wat is het stil bij de rivier! Er is geen boot te zien. Al gauw komt er een achtergebleven boer aan. “De boten varen niet meer. De Japanners zijn al te dichtbij. Vlucht maar terug de bergen in.’” Gladys schrikt. Terug? Dat kan niet. De kinderen zijn moe, ze hebben honger. Nog een zware tocht zullen ze nooit overleven!

“U heeft toch wel eens over Mozes bij de Rode Zee ver Een van de oudste meisjes schudt Gladys aan haar arm.telt? Uiteindelijk kwam hij met zijn volk veilig aan de overkant. Gelooft u dat dat echt gebeurd is?” Gladys knikt, het staat in Gods Woord! Het meisje kijkt Gladys aan. “God is en blijft dezelfde God!”

Gladys zoekt een stille plek. Daar smeekt ze de Heere of Hij hen wil helpen. “Psalmzingt de Heere!” Met kracht komen deze woorden in haar hart. Even later klinkt er gezang aan de oever van de rivier. Honderd kinderstemmen zingen psalmen tot Gods eer.

Een Chinese soldaat loopt langs de oever van de rivier. Ineens hoort hij zingen. Hij volgt het geluid en ziet de kinderen zingen! Verbaasd stapt hij op Gladys af. “Wat doet u hier? Wie bent u? Wie zijn deze kinderen?” “We zijn gevlucht en wachten al vier dagen op de boten. Ik ben een zendelinge en ik mag voor deze kinderen zorgen.”

De soldaat ziet Gladys wankelen van vermoeidheid. Dat blaast hij op een fluitje. Schel klinkt het geluid over het water. Niet veel later komt er een grote boot aanvaren. Vlug gaan Gladys en de kinderen aan boort. Zo varen ze naar de veilige overkant.

Eén van de kleine kinderen kruipt tegen Gladys aan. “De Heere heeft vast gezien dat we te moe waren om te lopen. Toen heeft Hij geen pad gemaakt, maar een boot gestuurd!”

In Gladys hart komt een stil dankgebed. God heeft zijn belofte vervuld!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen