Cultuurverschillen in de klas

Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, kwamen er vluchtelingen naar Nederland. Op de Gomarus werd besloten om een groep Oekraïense vluchtelingen onderwijs te geven. Aan leerlingen werd gevraagd wie er buddy wilde worden van een vluchteling. Dit houdt in dat je aanspreekpunt bent en de Oekraïners helpt waarbij het nodig is.

Liedewij: “Het leek me een leuke uitdaging om iets te mogen betekenen voor een jongere die alles achter moest laten. Buddy zijn kost veel tijd, daarom moesten onze cijferlijsten wel goed zijn.”

Nathalie: “O echt? Dat wist ik niet! Maar ik ben ook niet vanaf het begin buddy geweest. Toen er later een nieuw groepje vluchtelingen kwam, heb ik me er voor opgegeven. Het trok mij om een nieuwe cultuur en taal te leren kennen.”

Elkaar leren kennen

Liedewij: “Vicka en Svyatoslav zijn christelijk, maar wel op een andere manier dan wij. Zij zijn fel tegen roken en alcoholgebruik. Dat een meisje een broek draagt, is bij hen juist heel normaal. Ik vind het leuk om te zien dat er zoveel verschillen zijn, terwijl we over de belangrijkste dingen hetzelfde denken.”

Nathalie: “Eens in de paar weken hebben we een dagopening met alle buddy’s en Oekraïense leerlingen. We zingen dan met elkaar. Zij in het Oekraïens, wij in het Nederlands. Ze hebben ook wel eens een Oekraïense lunch voor ons klaargemaakt. We gingen met elkaar naar Kinderdijk, Rotterdam en Hoek van Holland. Tijdens deze momenten leer je elkaar en zij onze cultuur steeds beter kennen.”

(On)handige vertaalapp

Nathalie: “Op de Gomarus zijn twee speciale klassen voor Oekraïense leerlingen. Vicka en Svyatoslav zitten bij bijna alle vakken in onze klas, behalve bij taalvakken en wiskunde. Dan gaan zij naar hun eigen klas toe. Daar leren ze vooral wiskunde en Nederlands.” Liedewij werd de vaste buddy van Vicka en Nathalie begeleidt Svyatoslav.

Liedewij: “In het begin was het wennen. Ineens zat er heel de les iemand die ik niet kende naast me. Vicka leest de les op haar mobiel mee. We praten met elkaar in een vertaalapp. Eerst moest ik zoeken naar gespreksonderwerpen. Nu is dat niet meer zo, het gaat helemaal vanzelf.”

Nathalie: “Je kan in een app niet tactisch vragen hoe het was om te vluchten ofzo. Uiteindelijk hebben ze het wel verteld, maar het was lastig om het gesprek hierover aan te gaan.”

De taalbarrière zorgt soms voor pijnlijke of juist grappige situaties.

Liedewij: “Soms vertaalt de vertaalapp iets helemaal verkeerd. Bijvoorbeeld ‘ouderen zijn lastig’ of ‘vluchtelingen zijn raar’.”

Vrienden

Nathalie: “We hebben onze verjaardagen met elkaar gevierd. Dat heeft de band verstevigd. Ik kan wel zeggen dat ik vrienden ben geworden met onze Oekraïense klasgenoten. Ik zal voor altijd onthouden dat alles wat je hebt opgebouwd in één klap weg kan zijn. En dan toch nog dankbaar blijven... Vicka en Svyatoslav zijn gewoon vrolijk. Ze kunnen nog steeds God danken! Dat kan ik niet altijd begrijpen.”

Liedewij knikt. “Als er geen oorlog was in Oekraïne, hadden Vicka en ik elkaar nooit leren kennen. Ik merk dat ik bewuster ben geworden van de vrijheid die we in Nederland hebben. Daar ben ik dankbaar voor!”

De Oekraïense Svyatoslav aan het woord:

“Toen ik hoorde dat ik onderwijs zou krijgen op een Nederlandse school, was ik blij. Maar ik vond het ook spannend! Ik kende de Nederlandse taal niet en wist dat ik me moest aanpassen aan de Nederlandse cultuur, om me goed te voelen. Ik ben heel dankbaar dat ik op de Gomarus deze kans heb gekregen. Ik kan al mijn vragen aan Nathalie stellen. Ze ondersteunt en helpt me. Ze is een goede vriendin, ik ben blij dat ik haar heb leren kennen!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen