Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geloof onder vuur

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geloof onder vuur

#17 En ik stelde mijn aangezicht tot God den Heere, om Hem te zoeken

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Jesses vader, Gerrit van Vuren, werd na een periode van ziek zijn en behandelingen uiteindelijk ‘schoon’ verklaard. Tot grote vreugde en dankbaarheid van Jesse en het hele gezin Van Vuren. In het gezin Verdoold is er al langere tijd spanning sinds de grote verandering die heeft plaatsgevonden in het leven van vader Verdoold.

Zaterdagmorgen, huize Van Vuren

Ja! Jessica heeft toch terug geappt. Maar zijn vreugde is van korte duur. Als Jesse de inhoud van het bericht leest staart hij geschrokken naar het scherm van zijn telefoon. Hij herleest het bericht:

Jesse aarzelt even of hij verder zal typen. Een stroom van gedachten komt op gang. Waarom zou Emma weggelopen zijn? Hij kent haar wel van school. Emma is een opvallende verschijning. En ook al zit ze nog maar in de brugklas, ze heeft al behoorlijk naam gemaakt. Vaste klant in het straflokaal en populair onder de hangjongens van de school. Met haar onafscheidelijke Rebel-trui en haar rebelse houding is ze moeilijk te missen en als je haar niet ziet, dan hoor je haar wel.

Jesse probeert een meelevend berichtje te typen, maar Jessica is hem voor:

Verbouwereerd loop Jesse naar beneden waar zijn ouders aan de koffie zitten. Jesse vertelt aangedaan wat hij zojuist heeft gehoord. Jesses moeder kijkt hem geschrokken aan. Jesses vader staat op en loopt de trap op richting zijn kamer. Jesse kijkt hem na. Hij weet precies wat zijn vader gaat doen. Jesse loopt terug naar zijn kamer. Wat moet hij zeggen? Als hij langs de kamer van zijn vader loopt hoort hij zijn vader bidden: “Uw ogen doorlopen de hele aarde.”

Zaterdagmiddag, huize Verdoold

Vader Bas staat met het briefje in zijn handen. Hij kijkt naar buiten, maar lijkt niets te zien. Zachtjes fluistert hij: “Heere, brengt u m’n meisje alstublieft weer thuis?” Zijn ogen zijn gevuld met tranen. “Emma, waar ben je toch?” Zijn geweten klaagt hem aan en hij voelt zich schuldig. Hij was jarenlang laks geweest en had alles toegelaten. Was hij nu te streng geweest voor Emma? Dan klinkt er geluid bij de deur van de woonkamer. Chantal komt bijna geruisloos naar binnen geslopen. “Bas, wat moeten we doen?” Bas kijkt haar aan. Er zit niets anders op dan de politie te bellen. Beschaamd doet Bas even later aan de telefoon zijn verhaal.

Bas loopt de kamer uit. Hij heeft nog steeds het briefje in zijn hand. Als hij op zijn kamer is gekomen, legt hij het briefje voor zich op de grond. Dan brengt Bas de nood van zijn verloren dochter bij de Heere. Had koning Hizkia ook niet eens brieven voor de Heere neergelegd? En had de Heere hem toen ook niet wonderlijk uitgeholpen? Vader Bas’ lippen bewegen: “O, God, mijn God, vergeef mijn schuld, aanschouw het verbond, red mijn dochter!”

Jessica’s kamer

Ondertussen is het buiten gaan regenen. Jessica ziet het vanuit haar slaapkamerraam. Dat kan er ook nog wel bij. Alles was al zo somber. Maar dan ziet Jessica iets wat haar bemoedigt. Aan de donkere hemel verschijnt een heldere dubbele regenboog.

Reeuwijkse plassen

Jesse zit weer op zijn stekje en kijkt door zijn lens. Er hangt een donkere lucht boven de polder. Plotseling ziet Jesse iets uit de lucht komen vallen. Een havik! Ja, hij heeft ’em. De arme hoop valt in zijn sterke poten. Dat is zo’n zinnetje wat Jesse, als vogelliefhebber onthouden heeft uit het psalmenboek. Jesse moet onwillekeurig aan Emma denken. Hij kijkt langs zijn lens de polder in. Hij verwondert zich, ondanks de situatie, over de schoonheid van Gods schepping. De zon werpt zijn stralen op de regen die zachtjes neerdrupt. Aan de hemel ziet Jesse een heldere regenboog verschijnen. Lang kan hij er niet van genieten, want hij hoort de stemmen snel dichterbij komen. Dan hoort hij een mannenstem wat zeggen wat zijn aandacht trekt. Hij blijft stokstijf staan en spitst zijn oren. “Dus ze weten niet waar je nu bent?” “Nee, want mijn telefoon staat uit.” Jesse kent die stem, al klinkt die nu wel zachter dan normaal. Hij fronst zijn wenkbrauwen. Dan gaat de deur van de hut open.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2022

Daniel | 36 Pagina's

Geloof onder vuur

Bekijk de hele uitgave van donderdag 22 september 2022

Daniel | 36 Pagina's