Wat zou jij kunnen doen?

Het is een zomerse avond. Na een paar ritten zitten we even op een tuinstoel voor de ambulancepost. Dan gaat de pieper weer. De melding? Die is onduidelijk. “Taalbarrière” staat erbij. Het lijkt te gaan om zwangerschapsproblemen en bloedverlies. Even later zijn we onderweg.

We komen bij een jonge vrouw. Ze ligt op bed en ziet er zwak en uitgeput uit. Niet bleek. Dat kan ook bijna niet met deze donkere huidskleur. In dezelfde kamer zijn nog een vrouw en een jongeman. De eerste heeft een duidelijk pasgeboren baby in haar armen, gewonden in doeken. Mijn collega en ik kijken elkaar vragend aan. Wat is hier gebeurd? In gebrekkig Engels horen we dat mevrouw zojuist bevallen is. Men had nog geprobeerd de verloskundige te regelen, maar dat was niet gelukt; de boodschap van het antwoordapparaat was onverstaanbaar voor hen. Gelukkig was er een zus in huis. Zij had de moeder bijgestaan tijdens de bevalling. Dat had ze overigens eerder gedaan, maar dan in een ver, warm en arm land. Daar was familie als een soort verloskundige best normaal. Veel was nu ook goed gegaan. Hetgeen bij de nageboorte kwam, was zelfs al in een vuilniszak beland. Maar nu was er een complicatie opgetreden. Er staan ons nu een paar dingen tegelijk te doen! Mijn collega -zelf ervaringsdeskundige in bevallingen- en ik maken snel een taakverdeling. Een soort ‘verdeel en heers’. Zij ontfermt zich over kind en ik over moeder. Korte tijd later delen we elkaars bevindingen, wisselen we even van patiënt en maken een plan van aanpak. De pasgeborene heeft gelukkig alle kenmerken van een gezonde baby. Met moeder is het anders. De complicatie is zo groot dat we een paar snelle handelingen moeten uitvoeren om te voorkomen dat de toestand van mevrouw verder achteruitgaat. Gelukkig lijkt de situatie daarna wat te verbeteren en een poosje later zijn we met spoed op weg naar een ziekenhuis waar een team van verloskundige, verpleegkundigen en arts ons opwachten.

Onderweg raken we in gesprek. Deze mensen blijken een poosje geleden naar ons land te zijn gevlucht. Vanwege de vrede hier en de oorlog daar. De armoede daar en de rijkdom hier. Geef ze eens ongelijk. Wat zou jij doen? Maar de taal is hier moeilijk. De samenleving ingewikkeld. De regels veel. De mensen op zichzelf. De contacten weinig. Ik zit er een beetje verslagen bij. Wat zou je graag voor deze mensen iets extra’s betekenen! Niet alleen medische zorg nú, maar ook gastvrijheid en nabijheid stráks. Maar hoe? Kan ik hun naam en adres aan jou doorgeven? Wat zou jij kunnen doen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen