De Inktpot van Luther

Onrustig schuift Jorick op z’n stoel heen en weer. Hij heeft echt zó geen zin in JV vanavond. Maar ja, hij moet van z’n ouders minimaal de eerste twee avonden verplicht gaan. Daarna mag hij het gelukkig zelf weten. Zijn ogen draaien naar de klok die aan de witte gestucte wand van het verenigingsgebouw hangt. Verder doet Jorick maar net of hij oplet. Lindsey is een aardige JV-leidster en ze doet haar best om een kring vol met onrustige veertienjarigen te laten luisteren naar een inleiding over Luther. Kijk dan, ze heeft zelfs een inktpot meegenomen.

Jorick heeft er geen erg in dat hij nu toch zit te luisteren. In gedachten ziet hij het al voor zich. Zelf is hij ook weleens driftig en daarom kan hij zich goed voorstellen dat Luther nijdig wordt op de duivel die hem stoort in zijn werk. Woedend slingert de reformator zijn inktpot naar de satan. Het ding spat tegen de muur uiteen. Jorick grijnst onwillekeurig.

“Maar”, gaat Lindsey verder, “dit verhaal blijkt helemaal niet waar te zijn. Jarenlang hebben mensen gesmuld van deze anekdote. Uit recent onderzoek is echter gebleken dat het niet op waarheid berust.”

Het is stil in de zaal. Dan zegt ze: “Er is er één die al die tijd het hardst gesmuld heeft en dat is de duivel.” Lindsey kijkt de kring rond.

“Luther wilde dat de mensen de Bijbel weer gingen lezen en dat ze de Heere leerden kennen. De duivel heeft van alles geprobeerd om dat te voorkomen. Bijvoorbeeld door mensen wel te laten denken aan zo’n verhaal over die inktpot. De duivel maakt altijd de verkeerde dingen groter of kleiner in ons hoofd. Dat doet hij nu nog steeds.”

Uitvoerig bespreken ze de invloed van de duivel. Wat voor verleidingen er allemaal wel niet zijn. Joricks gedachten dwalen af: het begint alweer saai te worden. Toch blijft op de één of andere manier één zin van Lindsey haken in z’n hoofd.

“Een ding wil de duivel niet en dat is dat we ons Bijbeltje weer eens opzoeken en dat we bidden om de Heilige Geest.”

Als Jorick die avond na een toch wel leuke JV-avond thuiskomt en even later z’n bed instapt, moet hij opeens aan die inktpot denken. Toch wel een duf verhaal. En het blijkt niet eens echt gebeurd te zijn.

Jorick ligt even stil op zijn rug. Weet je wat? Hij gaat de duivel niet z’n zin geven. Hij komt overeind, rommelt wat achter z’n bureau en vindt zowaar een Bijbel en z’n dagboek. Gekregen na het afscheid van de basisschool. Echt lang geleden.

Hij bladert door het boekje op zoek naar de juiste datum. Yes, gevonden! Jorick leest de eerste regel:

“Wist jij dat de duivel dichterbij is dan je denkt?”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen