Wat zegt de Bijbel over dinosauriërs?

Er zijn nogal wat bewijzen voor het bestaan van dino’s. We kunnen niet heen om de vele opgravingen. Er zijn zelfs massagraven met fossielen gevonden. Tijdens een expeditie naar de Gobi-woestijn in Mongolië werden in een week tijd 67 dinosauriërskeletten gevonden. Sommige dinosauriërs waren niet groter dan een kip. Maar andere konden tot wel 40 meter lang worden en wogen net zo veel als twaalf Afrikaanse olifanten bij elkaar.

Evolutionistische wetenschappers beweren doorgaans dat dinosauriërs niet tegelijk met de mensen hebben bestaan. Ze leefden vele miljoenen jaren daarvoor. Creationistische wetenschappers geloven dat dinosauriërs op dezelfde dag als de mens geschapen zijn, ongeveer 6000 jaar geleden. Dan hebben dinosauriërs dus tegelijk met mensen geleefd. Argumenten?

De Bijbel spreekt al over reusachtige beesten die we eigenlijk niet kunnen vergelijken met beesten die we nu nog kennen. Nee, het woord dinosauriër staat niet in de Bijbel. Want dat woord bestaat pas sinds de 19e eeuw, toen de eerste fossielen werden ontdekt. Maar in Job 40:10-14 lijkt het wel over een reusachtige dinosauriër te gaan. Daar zegt God tegen Job: Zie nu Behemoth, welke Ik gemaakt heb nevens u; hij eet hooi gelijk een rund. Zie toch, zijn kracht is in zijn lenden, en zijn macht in de navel zijns buik. Als het hem lust, zijn staart is als een ceder, de zenuwen zijner schaamte zijn doorvlochten. (…) Hij is een hoofdstuk der wegen Gods. Dit kan niet gaan over een nijlpaard of een olifant, zoals sommigen denken. Hun staart kun je moeilijk vergelijken met een cederboom. Deze Behemoth, die tegelijkertijd met Job leefde, lijkt veel op reconstructies die wetenschappers hebben gemaakt van sommige dinosauriërs.

Er zijn overal ter wereld tekeningen en beschrijvingen van ontmoetingen tussen mensen en reusachtige dieren.

Bijvoorbeeld in een kroniek uit Engeland uit 1405: ‘Dicht bij de stad Bures in de buurt van Sudbury, komt de laatste tijd een draak voor met een enorm lichaam, een kop met een kam erop, tanden als een zaag en een enorm lange staart. Zijn komst is tot grote schade van het landschap. Nadat het dier de herder van een kudde had afgemaakt, heeft het veel schapen verslonden.’

Er zijn aanwijzingen dat dinosauriërbotten geen miljoenen jaren oud zijn. Een enkele keer zijn er nog zachte weefsels ontdekt. Ook onder bijzondere omstandigheden is het niet mogelijk dat deze botten miljoenen jaren oud zijn.

Maar pasten dinosauriërs dan wel in de ark? Het antwoord van creationistische wetenschappers is ‘ja’. De ark was heel groot. En waarschijnlijk heeft God geen volgroeide, maar jonge dinosauriërs naar de ark gestuurd. Volgens wetenschappers hadden dinosauriërs in hun eerste jaren een langzame groeicurve. Het duurde dus jaren voor zo’n dier echt groot was.

Dinosauriërs waren indrukwekkende dieren die door God zijn geschapen. De precieze redenen van hun uitsterven weten we niet. Wel weten we dat het komt door de gevolgen van de zonde. Door de mensen is de vloek over de hele aarde gekomen. Ook de dieren lijden daaronder. Nooit zullen we dino’s nog levend kunnen bewonderen. Of misschien toch wel? Misschien op de nieuwe aarde die God zal maken?

Wat we er in ieder geval van moeten leren, is dat natuurbehoud belangrijk is. Het is erg als diersoorten door onze schuld voorgoed uitsterven.

Voor dit artikel is gebruik gemaakt van: Don Batten, David Catchpool, Carl Wieland, Jonathan Sarfati: ‘Hoe bestaat het!’, 2009, 2e druk, De Banier. Zie daar voor verdere bronvermelding.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen