Geloof onder vuur

Het is zondag geweest. De leerlingen van het Datheen College fietsen naar school. Gisteren zijn over hen vanuit het heiligdom zegenende handen uitgestrekt. De wens klonk: Hij doe Zijn aangezicht over u lichten.

Maandag voor schooltijd, Datheen College

Als Jesse samen met Matthias het schoolplein opfietst, heeft hij zojuist het hele avontuur van het afgelopen weekeinde verteld. Matthias is danig onder de indruk van het verhaal. Jesse merkt echter nuchter op dat Matthias beter zijn mannetje zou hebben gestaan tegenover Demas. Wat staat hij nu mooi te kijk met zijn gezwollen neus... Terwijl de gezworen kameraden door het hek fietsen, draaien vele hoofden hun kant op. De vermissing van Emma had het lokale nieuws gehaald en Jesses heldhaftige optreden was niet onvermeld gebleven. Jaloerse blikken worden afgewisseld met bewonderende blikken. Vanuit de hangclub klinkt dreigende taal, terwijl vanuit het hoekje van de rivalen van Demas luidruchtig applaus klinkt. Jesse schudt zijn hoofd en wenkt zijn vriend om met hem mee naar binnen te gaan, weg van de sensatiezucht. Die kan er de humor wel van inzien en neemt namens Jesse alle blijken van waardering in ontvangst. Net als de jongens naar binnen willen gaan, komt Emma naar buiten. Het eerste wat Jesse opvalt, is dat haar Rebel-trui ontbreekt. Emma verschiet van kleur. “O”, zegt ze, terwijl ze Jesse even aankijkt. Ze lijkt naar woorden te zoeken terwijl ze toch echt niet op haar mondje is gevallen. “Eh, nog bedankt voor ehm…” Dan valt ze stil en richt ze haar blik naar de grond.

Jesse heeft echter genoeg gezien. Haar dankbare blik zegt meer dan duizend woorden.

“Is goed joh”, zegt hij. “Fijn dat je er weer bent.” Jesse en Matthias zoeken hun weg tussen de andere leerlingen en zetten koers naar de kluisjes.

“Eej, Jesse, welke van de twee vindt je nu leuker?” plaagt Matthias zijn vriend. Jesse wil zijn kameraad een harde duw geven, maar die heeft daarop gerekend. Een korte vriendschappelijke worsteling volgt, waarna de jongens hun plekje in de aula zoeken.

Weekopening Datheen College

Jessica heeft samen met haar vriendinnen haar plek ingenomen. Die hadden wel geprobeerd haar uit te horen, maar Jessica voelde er weinig voor om al hun nieuwsgierige vragen te beantwoorden. Kort en zakelijk had ze de situatie uitgelegd en daarmee was voor haar de kous af. Ze heeft op het moment andere zorgen.

Ze zag Jesse met Emma bij de deur en die vertoonde nogal afwijkend gedrag. Normaal gesproken zou Emma met veel bombarie net te laat zijn binnenkomen tijdens de weekopening. Maar nu zit ze al op haar plekje. Jessica ziet het goedkeurend aan. Haar ogen gaan speurend langs de rijen. Waar is Jesse? Ah, daar dus. Oei, zijn gezicht is wel een beetje gehavend. Ze zal hem in de pauze opzoeken en vragen hoe het gaat, als hij daar behoefte aan heeft. Hij kan soms wat kortaf zijn, dus enige voorzichtigheid is geboden.

Directeur Van de Weg is al toe aan zijn dankgebed. Steunt hij altijd zo op zijn katheder? Jessica ziet de directeur naar zijn binnenzak tasten, zijn zakdoek tevoorschijn halen en zijn voorhoofd deppen. Zo warm is het toch niet? Nog net pikt ze een flard op uit het gebed. Het doet haar aan gisteren terugdenken “Doe Uw aanschijn aan ons lichten en wees ons genadig, o Heere. Win onze jongeren in voor Uw liefdedienst en bederf ze voor deze wereld, die in het boze ligt en die voorbijgaat…” Wat is die man toch ernstig, denkt Jessica.

“Een gezegende week toegewenst allemaal!” hoort ze de directeur nog zeggen, waarna ze zich richting de uitgang worstelt.

Pauze, Datheen College

“Hoi Jesse”, groet Jessica voorzichtig als ze hem dichterbij ziet komen. Ze heeft op hem gewacht bij de kluisjes.

Matthias weet genoeg. Hij graait vlug een voetbal uit zijn kluisje, geeft Jesse nog een por in het voorbijlopen en sprint naar de voetbalkooi.

“Hoi Jessica, hoe gaat het?” Al snel zijn de twee in een geanimeerd gesprek gewikkeld en vergeten ze alles om zich heen. Ze zien niet dat Isabel op een afstandje toe staat te kijken. Haar blik spreekt boekdelen.

Woensdagavond, Bijbellezing Gouda

De gezinnen Verdoold en Van Vuren hebben hun plaatsen ingenomen. Zelfs Emma is erbij, ziet Jesse. Zou ze rebel-af zijn? De blikken van de vaders Verdoold en Van Vuren kruisen elkaar in het voorbijgaan. Vader Van Vuren knijpt even zijn ogen dicht. Dan is zijn manier van genegenheid tonen, weet Jesse. Vader Verdoold knikt vriendelijk terug. Jesse ziet Jessica en Emma lopen en geeft beiden een knipoog.

“Welke van de twee vind je nu leuker?” Jesse herinnert zich opeens Matthias’ vraag weer. Geërgerd schudt hij zijn hoofd om de slechte timing van deze herinnering. Laat hij zich eerder richten op de preek van ds. Van Dam. “Gemeente, wij vragen uw aandacht vanavond voor: Een gebed voor een verwoest heiligdom. En als eerste letten we dan op een gebed om het lichten van Gods aangezicht.”

Eerst dwalen zijn gedachten af, daarna zijn blik. Een paar banken voor hem zit Jessica. Vanmiddag hebben ze een afspraakje gepland voor vrijdagmiddag.

Jessica ziet directeur Van de Weg voorin de kerk zitten. Het is een grote man waardoor ze hem met gemak hiervandaan kan zien zitten. Had hij ook niet zoiets gebeden afgelopen maandag? Doe Uw aangezicht lichten over ons, o Heere. Maar... ziet ze dat goed? Zit hij nu te dommelen in de kerk? Dat had ze niet van hem verwacht. Dan klinkt er plotseling een gorgelend geluid door de kerk. Haar vader schiet de bank uit. Wat gebeurt er?!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen