De mesthoop die een feestberg werd

Onze mesthoop is weggehaald. Vijftien jaar lang was er van alles en nog wat opgegooid. Tuinafval, mest van kippen, pony’s, van een ezel en wat al niet meer. Door de jaren heen was de mesthoop een feestberg geworden. Vogeltjes bouwden er hun nestjes. Het krioelde van de hazen tot drie generaties toe. En ook serieus grote ratten namen bezit van de berg. De schuttingen die er omheen geplaatst waren, vielen om. Het zag er werkelijk niet meer uit.

Dus, op een zaterdagochtend was het zover. (En ja, wat staan die werkmannen vroeg op zeg!) Er kwam groot materieel; een vrachtwagen met een enorme bak erop en een kraanwagen. Twee keer rijden, dat moet lukken. Dachten de mannen.

Ik vond het fijn, want het werd keurig. Nieuw gras zaaien en klaar is Kees. Het voetbalveldje werd dubbel zo groot. Maar ik werd ook onrustig. Ik zag de vogels verward heen en weer vliegen. Hazen kozen, ja juist, het hazenpad. Het voelde of we inbreuk pleegden. Inbreuk op de feestberg. Ik riep mezelf tot orde: Doe even gezond zeg! En dat hielp.

Tot het avond werd. Dochterlief stond voor me. Haar ogen verontwaardigd en net een tikkeltje donkerder dan normaal. In een klein oppervlakkig kuiltje vond zij zeven allerliefste haasjes. Zeven! De oogjes nog dicht. Heerlijk tegen elkaar aan. Zonder moeder. En deze dochter? Zij wilde een oplossing. NU. Ze had het over een doos met een deken. Over hazenmelk kopen en nog meer ideeën. Maar ik zag de moestuin. En zeven potige hazen. Nee, het leek mij geen goed plan.

De werkmannen moeten het ook gezien hebben. Zij hadden de boel nog aangeharkt. Netjes om het kuiltje heen. Het kuiltje met de zeven haasjes. Dag na dag vielen er slachtoffers. Soms was moeder haas erbij. Vaak ook niet. Voorzichtig haalde dochterlief de dode haasjes uit het kuiltje. Weer zag ik donkere ogen.

“Weet u”, smeet ze me voor de voeten, “oma W. had de haasjes sowieso in huis gehaald.” Ik faalde enorm in haar ogen. En dat speet me.

Nog even over die mesthoop. Wat kun je je van binnen zo voelen, hè? Als er in geharkt wordt en alle ellende naar boven komt. Je schuttingen vallen ook nog eens om; het ziet er niet uit. Als je het nu eens voor en door de Heere op mag ruimen… (werkt uws zelfs zaligheid met vreze en beven). Dat geeft ruimte. Ruimte om opnieuw te zaaien. En vrucht te dragen. Of is het bij jou vooral een feestberg? Pas dan maar op, want ongedierte neemt zo de overhand. Wees eerlijk en laat die shovel er eens flink in graven om de berg op te ruimen. Dat doet pijn, het geeft inbreuk. Maar echt, je zult je bevrijd weten. En ware bevrijding, daar hoort echt feest bij. Zonder berg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen