Individualisering in Bijbels perspectief

Individualisering betekent dat de mens losraakt van de groep. Natuurlijke relaties worden verbroken en de mens gaat de norm voor zijn handelen steeds meer in zichzelf zoeken. Het gevolg is dat het individu, de mens, in het middelpunt komt te staan. Dit gaat in tegen wat God gebiedt in de eerste tafel van de wet, namelijk: Dat ik de Heere mijn God zal liefhebben van ganser harte, van ganser ziele, van gansen gemoede, en met alle krachten (Kort Begrip vr. 5). Wanneer de mens zelf bepaalt wat goed en kwaad is, staat God niet meer in het middelpunt.

Na de zondeval is iedereen van nature op zichzelf gericht. Dit uit zich in onze tijd in een sterke drang tot zelfontplooiing. Het geluk van het individu staat voorop en het belang van de naaste of de gemeenschap meer op achtergrond. Dit drijft mensen uit elkaar, met eenzaamheid tot gevolg. Dit is niet zoals God het bij de schepping bedoeld had. Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij (Gen. 2 vers 18). Door de zonde is de relatie tussen God en mens verbroken en dit werkt ook door in de relatie tussen mensen onderling. Herstel is mogelijk, maar alleen bij God vandaan. Juist daarom is Jezus naar de wereld gekomen en heeft Hij onze natuur aangenomen. Aan het kruis kwam Hij geheel buiten de gemeenschap met God te staan, zodat Hij moest uitroepen: Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten? (Matt. 27 vers 46). Dit alles met het doel dat zondaren tot God zouden genomen, en nimmermeer van Hem verlaten worden (avondmaalsformulier).

Er is echter een verschil tussen individualiteit en individualisering. Individualiteit is de persoonlijke relatie van een mens met God. Ieder mens heeft het nodig om persoonlijk deel te krijgen aan Zijn volbrachte werk. Het herstel van de relatie tussen God en mens staat in de Bijbel echter niet op zichzelf. Het persoonlijke en het gezamenlijke ontmoeten elkaar in Jezus Christus, de Middelaar. Paulus vergelijkt de Kerk met het lichaam van Christus en wijst daarbij op de onderlinge gemeenschap. Onder de leden van dit lichaam is er eenheid in verscheidenheid. Want gelijk het lichaam één is en vele leden heeft, en al de leden van dit éne lichaam, vele zijnde, maar één lichaam zijn, alzo ook Christus (1 Kor. 12 vers 12). De band van de liefde leidt tot eenheid en is het kenmerk van de Kerk. En hetzij dat één lid lijdt, zo lijden al de leden mede; hetzij dat één lid verheerlijkt wordt, zo verblijden zich al de leden mede (1 Kor. 12 vers 26). Wanneer je deelt in Christus ben je lid van Zijn lichaam en heb je gemeenschap met alle waargelovigen.

Zo gaat de verticale relatie tussen God en mens samen met het horizontale, de gemeenschap met Gods kinderen. Individualisering leidt tot verdeeldheid, maar een individuele, een persoonlijke relatie met God leidt tot een levende gemeenschap van Gods kinderen. Sta jij al in verbinding?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen