Geloof onder vuur

De grote vakantie is begonnen. Jesse en Jessica hebben nog wel enkele dagen nodig gehad om bij te komen van het driedaagse kamp met de klas, maar nu is het dan echt zover. Zes weken lang geen lessen, geen huiswerk, geen wekker maar ook geen ritme. En met dat laatste heeft vader Van Vuren moeite, merkt Jesse. Hij probeert dan ook om zijn routines een beetje vast te houden en daar moet moeder Van Vuren om lachen.

Gouda, huize Verdoold, kamer Jessica

Jessica is zenuwachtig. Vanmiddag heeft ze een ontmoeting, of ‘date’, zoals haar zusje plagend zegt, met Jesse. Ze legt de laatste hand aan een ingelijste foto van hen samen. Tijdens het klimmen zijn er leuke foto’s gemaakt. Daarvan heeft Jessica er één uitgezocht, laten afdrukken en ingelijst. Ze hoopt dat Jesse het leuk vindt. Ze heeft maar voor een veilig cadeautje gekozen. Jesse heeft haar zelf ook eens een mooie ingelijste foto gegeven. Die staat op haar bureau. Achter die foto zat een verhaal. Een mooi verhaal vindt Jessica. Haar gedachten gaan terug naar dat moment dat ze naar het huisje bij de Reeuwijkse plassen fietste en toevallig Jesse tegenkwam. Ze beleeft het opnieuw. Hij lag op zijn buik in het gras, terwijl hij vogeltjes fotografeerde. Jessica glim-lacht. Van Jesse mag ze absoluut niet zo laatdunkend over zijn hoogstaande hobby denken, laat staan zich er op die manier over uitlaten.

Moerkapelle, huize Van Vuren

Er hangt spanning in het huis. Het is merkbaar, bijna tastbaar. Dat is ook geen wonder. Vanmiddag moet Jesses vader voor controle naar het ziekenhuis. Wat krijgen ze daar te horen? Jesse merkt dat vader erg stil is. Om de spanning te ontlopen is Jesse maar op zijn kamer gaan zitten. Hij is niet alleen bezorgd over de controle van zijn vader. Er is nog iets. Jesse is zelf bijna klaar met het schrijven van een brief. Hij kijkt uit naar vanmiddag, maar hij ziet er ook erg tegenop. Ze hebben samen afgesproken op zijn favoriete plekje. Het is de laatste keer dat ze elkaar zien, voordat ze allebei op vakantie gaan. Hij wil haar heel graag wat zeggen, maar omdat hij dat lastig vindt, heeft hij het opgeschreven. Zijn ouders weten er niet van. Die hebben vandaag wel wat anders aan hun hoofd en Jesse gaat zo vaak vogelen, dus daar is niets opvallends aan.

Huize Verdoold

“Wat ga je vanmiddag doen Jes?” Jessica denkt iets te horen in haar vaders stem. Ze zucht. Net voordat ze ongemerkt wil ontsnappen wordt ze opgemerkt, en nog wel door haar vader! Vlug probeert ze haar zorgvuldig ingepakte pakketje weg te moffelen. Weet hij toch niet meer? Ze peilt vaders blik. Tot haar opluchting informeert hij zonder te weten van zijn dochters motieven. Ze bedenkt snel een smoes: “Eh, nou ehm…”, maar voordat ze haar zin kan afmaken komt Emma de woonkamer uitgelopen, met een brede grijns op haar gezicht.

“Jessica gaat vanmiddag op date met haar vriendje, pap.”

“Is dat zo?”, reageert vader Bas geamuseerd.”

“Worden vaders daar tegenwoordig niet van op de hoogte gesteld?”, zegt hij quasi-beledigd. Voor Jessica is de maat vol. Behendig beweegt ze zich tussen haar vader en zus door richting de schuur. En nu maken dat ze wegkomt bij die twee plaaggeesten. “Jes!” Jessica ziet Emma naar buiten rennen. In haar handen houdt ze een gouden lint. “Dit viel uit je zak!”

Reeuwijkse plassen

Jesse staat met zijn verrekijker in zijn hand, maar hij ziet niets. Hij denkt terug aan het afgelopen schooljaar. Vader werd ziek en wat was dat moeilijk. Ok, hij is weer hersteld maar hoe zal het vanmiddag gaan? Zachtjes bidt hij in zichzelf. Vader had, voordat Jesse het huis ontvlucht was, een hand op zijn schouder gelegd. “Wentel je weg op de Heere, jongen”, had hij gezegd. “Wat wentelen is zie je bij een mestkever die een zware last rolt. Wentelen is zwaar werk”, had vader er nog bij gezegd en Jesse had er maar veelbetekenend bij geknikt. Zal dit het einde zijn van een moeilijke periode?

Ook was het plotseling overlijden van hun directeur ingrijpend geweest. Wat moest hij ook alweer doen van hem? Klaagliederen 3 lezen. Hij had het recent nog gedaan. Hardop had hij gelezen, ook met het oog op de controle van zijn vader die eraan zat te komen. De HEERE is mijn Deel, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen. De HEERE is goed degenen die Hem verwachten, der ziele die Hem zoekt. Het is goed dat men hope en stil zij op het heil des HEEREN. Het is goed voor een man dat hij het juk in zijn jeugd draagt.

Terwijl Jesse zo staat te dagdromen kraakt opeens de deur van de hut. Jesse schrikt. Hij voelt zich overvallen. Wie staat er voor de deur van de hut? Misschien is het wel heel iemand anders dan Jessica! Hij heeft niemand horen aankomen. Hij spreekt hij zichzelf toe. Jesse recht zijn rug en haalt diep adem. Zachtjes opent hij de deur van de hut.

“Hoi Jesse!” Haar zachte stem herkent hij uit duizend. Zijn hart maakt een sprongetje van vreugde. Hij draait zich met een ruk om en kijkt in het verlegen gezicht van Jessica. Dat is niks voor haar, Jessica is helemaal niet zo verlegen, denkt Jesse. Opeens ziet hij dat ze iets in haar handen houdt. Ze heeft een creatief ingepakt pakketje vast, met een gouden draad erdoorheen geweven. Op dat moment glijdt er een zware last van Jesses schouders.

Hij weet het. Dit kan niet anders dan een goed einde betekenen…

Einde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen