Mozes heeft geen (t)huis

Mozes is ongeveer veertig jaar oud. Inmiddels heeft hij zijn “ouderlijk huis”, aan het hof van Farao verlaten. Amram en Jochebed waren de ouders van Mozes, maar het is de prinses van Egypte die Mozes een naam heeft gegeven en opgevoed. Je weet dat hij uit Egypte is gevlucht omdat hij een Egyptenaar heeft gedood. Lukas schrijft hierover aan Theófilus in Handelingen 7: 29. En Mozes vluchtte op dat woord, en werd een vreemdeling in het land Midian, waar hij twee zonen gewon. Misschien denk jij wel: ‘Hoe zou Mozes zich hebben gevoeld?’ Opgelucht, dat hij weg is bij de Farao? Of bang om achtervolgd te worden en alsnog gedood te worden? Laten we het maar aan Mozes zelf vragen. “Mozes, hoe voelt u zich nu in Midian?” Ik denk dat Mozes dan zijn oudste zoon roept en zegt. “Zo!” Want weet je, Mozes heeft twee jongens gekregen. De oudste noemt hij: ‘Gersom.’ Dat betekent: ‘Ik ben een vreemdeling geworden in een vreemd land.’ Mozes is van een prins, een vreemdeling geworden.

Wat zegt het over de Heere Jezus?

Mozes was een vreemdeling geworden in een land. Als hij de Psalmen in zijn tijd had gekend dat had hij het meegezongen: Ik ben o, Heere, een vreemd’ling hier beneên (Ps. 119:10).

Mozes moest het paleis verlaten en vluchten voor zijn leven. Weet je aan wie ik dan moet denken? Aan de grote Koningszoon, Jezus. Hij heeft het Paleis van Zijn Vader verlaten. Hij werd door duizenden engelen toegezongen. Alles straalde van heerlijkheid en eer. Zijn Vaders aanwezigheid gaf hemelse vreugde in Zijn hart. Maar ook Híj is uit het Paleis gegaan. Moordenaars, dieven, hoeren en zondaren brachten Hem daartoe. Hij is geboren op de aarde, een vreemd land. Toen Hij nog maar een paar maanden oud was moest Hij vluchten náár Egypte. Zodat vervuld zou worden wat Hoséa schrijft: Uit Egypte heb Ik Mijn Zoon geroepen (Hos. 11:1) En later heeft Hij het Zelf gezegd: De vossen hebben holen, en de vogels des hemels hebben nesten; maar de Zoon des mensen heeft niet waar Hij het hoofd nederlegge (Matth. 8:30). Christus heeft als Vreemdeling op aarde geleefd. Weet je waarom? Om een Huis te bereiden met vele woningen waar vreemdelingen welkom zijn.

Wat leert het jou?

Een aantal dingen. Het eerste is dat het leven met de Heere betekent dat je vreemdeling wordt. Je leert om Zijn voetstappen te drukken. Dat betekent dat het volgen van de Meester jou vraagt om afstand te nemen van de wereld om je heen. Niet om vreemd te dóen, maar om te leven als ‘niet thuis’ te zijn. Snap je? Het tweede is dat je leert wat het de Zaligmaker gekost heeft. Wat doen dan de zonden pijn van binnen. Mijn zonden hebben Hem de heerlijkheid van Zijn vader gekost. Kerst betekent dat Hij zó diep vernederd moest worden. Herken je dat?

Wat heb je eraan?

Wat een wonder dat Christus Vreemdeling wilde worden. Als je Hem leert kennen door wedergeboorte en bekering, dan reis je met oog op de overste Leidsman naar het Vaderland hierboven. Mozes, Jozef, Abraham, David, ze zijn je dan voorgegaan. Deze allen zijn in het geloof gestorven, de beloften niet verkregen hebbende, maar hebben dezelve van verre gezien en geloofd en omhelsd, en hebben beleden dat zij gasten en vreemdelingen op de aarde waren.

(Hebr.11:13).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen