Studie kiezen, baan vinden, belijdenis doen: waarop wacht je (nog)?

Wachten, afwachten of...

Het woord ‘wachten’ vindt Hanneke lastig in te vullen. “Ik wacht niet ergens actief op. Alles komt zoals het loopt. Ik maak mijn opleiding af en ben daarbij benieuwd wat mijn plek wordt.” Marije v D herkent dat wel. “Ik heb eerst een jaar de opleiding logopedie gevolgd en ben toen geswitcht. Hierbij vond ik het moeilijk hoe ik moest wachten op antwoord van God wat de juiste weg was. Je krijgt, bij wijze van, geen antwoord op een briefje. Waar ik me achteraf meer bewust van ben, is dat ik, als ik straks juf ben, een mooie taak heb om het Woord mee te geven. Dat is tegelijk een hele verantwoordelijkheid. Ga ik dat kunnen?” De dominee is wat meer afwachtend. “Ik blijf graag wat op de achtergrond. Ik zat ook liever in de kerkbank dan dat ik ervoor stond. Maar het leven gaat wel eens anders dan je denkt.”

Belijdenis van je geloof doen betekent een keus maken. Hanneke: “Mag ik wachten met de keus maken om mijn leven naar Gods Woord in te richten? Ik heb biddend deze keus gemaakt.” Marije v D: “Het is ook een keuze om geen belijdenis te doen. God heeft er recht op. Wachten blijft moeilijk, want je wilt doen wat je zelf al had bedacht. Tegelijk is het ook een troost: je mag het bij de Heere neerleggen.” Marije A: “Helemaal eens! Ik heb er eerst veel over nagedacht. Net voordat het seizoen begon heb ik even getwijfeld, maar toch uiteindelijk de keuze gemaakt.”

...verwachten

Ook in de Bijbel is wachten een belangrijk thema. Marije A: “Abraham en Sara moesten wachten”. Marijke v D.: “Ook in de psalmen gaat het over wachten. Ik blijf den HEER verwachten staat in Psalm 130”. Hanneke vult aan met psalm 27. “Het gaat niet alleen maar over wachten, maar ook over het vertrouwen dat de Heere helpt.” Dominee Labee: “Als de Heere in je leven komt, wordt wachten verwachten. Denk maar aan de ongetrooste Simeon die de Christus verwachtte. Toen hij het Kind in zijn armen nam, bleef over “Nu laat Gij, Heere! Uw dienstknecht gaan in vrede.” Wendy: “Alleen met het echte en ware geloof kun je leven én sterven, zoals ook Jacob op zijn sterfbed. Op Uw zaligheid wacht ik, HEERE. Om jaloers op te worden”. Marije A: “Dat de Heere Zijn kinderen laat wachten, is om ze van Hem afhankelijk te maken”. Marijke v D.: “en zodat ze niet hoogmoedig worden.” Hanneke besluit: “Dan is het tot Gods eer. Dan kan de mens niet iets van zichzelf erin zien.”

Waar wacht jij op?

Marije v D: “Ik denk dat ik beter kan spreken van verwachten, van de Heere Jezus als mijn Middelaar. En daarbij vragen naar Gods leiding in mijn leven.”

Wendy: “De Heere heeft recht op ons leven. We leven zo vaak zo werelds. En je weet dat als je zo blijft leven, er geen verwachting voor je is.”

Hanneke: “Wachten op God. Wat ik zelf ook doe, uiteindelijk kan ik het alleen van Hem verwachten.”

Marije A: “Soms is het lastig om keuzes te maken in het leven, ik vraag of de Heere de weg wil wijzen welke keuze ik ook maak.”

Dominee Labee: “Ik moest toen ik kandidaat was, wachten op een beroep. Er kwamen er vijftig. Maar van de gemeente die ik verwachtte kreeg ik geen beroep. Dan weet je het niet meer. Ik moest ondervinden het van Hem te verwachten. En toen de Heere de weg ging wijzen, ging het totaal anders dan ik verwachtte. ‘En nu, wat verwacht ik, o Heere! Mijn hoop, die is op U.’ In de Middelaar ligt onze enige verwachting. Hij zorgt van dag tot dag, van week tot week en van preek tot preek.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen