Vakjargon

Onderweg doen we de PAP en kort na aankomst bestemming staan we bij de beller. We doen de PAT en daarna de primary en secondary survey, inclusief AVPU, SAMPLER en OPQRST. De monitor sluiten we aan, inclusief voorwand- en extremiteitsafleidingen. “Nou meneer, uw saturatie is prima. Bij auscultatie van de longen klinken basaal wel crepitaties. De tensie is krap en we zien een sinustachycardie. Bovendien heeft u ST-elevaties antero septaal met inferior reciproke depressies en een 1 ^e graads atrioventriculair blok. Uit de HEART-score blijkt dat u ook een significant verhoogd cardiovasculair risicoprofiel hebt en daarbij ook duidelijk vegetatieve verschijnselen. U heeft nu waarschijnlijk een AMI, mogelijk door een LAD occlusie. We zullen via ECPR een vooraankondiging doen en u voor een spoed-PCI aanbieden op de cath. kamer. Aanrijdend krijgt u nog een venflon voor de anticoagulans en anti-emetica. O ja, even nog voor het informed consent: Is alles duidelijk? Akkoord? Mooi, dan gaan we snel vertrekken.”

Zondagmorgen, een paar maanden later. Ik zit in de kerk. Gelukkig! Het valt me op dat ik best veel moeilijke woorden en zinnen hoor deze morgen. Mijn gedachten dwalen af. Eerlijk gezegd maak ik me een beetje zorgen. Is er voor de kinderen wel iets wat ze echt snappen? Wat zullen jongeren, die op hun werk, stage of studie vaak in de branding van de wereld staan, verstaan? Zullen dertigers en veertigers iets horen wat hen stilzet tussen alle overvolle outlook-agenda’s? Gaat hier vanuit het Woord het Licht eenvoudig en helder schijnen voor ouderen bij wie het denken moeilijker geworden is?

In gedachten ben ik opeens weer terug bij die meneer met dat hartprobleem, ook op zondagmorgen. Hoe vond je dat verhaal? Ingewikkeld? Je snapte er geen hout van? Eerlijk gezegd: dat verhaal is waar, maar de taal die ik gebruikte natuurlijk niet. Het is simpel: ook jij kunt vanuit je opleiding, beroep of sport een moeilijk verhaal vol vakjargon bouwen waar ik geen snars van snap. Maar niemand heeft iets aan ingewikkelde taal. Ook niet aan medische vakjargon. Al helemaal niet als je hartproblemen hebt, in levensgevaar bent en de boodschap belangrijk is!

Op best veel plaatsen gaat het over het hart van jou, mij of anderen. Wat denk je van thuis, club, JV, kerkdienst en zondagsschool? Of wat dacht je van die plekjes waar jij een gesprekje hebt met anderen die de kerk niet van binnen kennen? Graag zou ik twee dingen met je afspreken, noem het gerust een hartenkreet. Zullen we ons best blijven doen om moeilijke woorden uit te leggen én de betekenis ervan te leren? En zullen we op al die plaatsen waar het over ons hart gaat, eenvoudige taal gebruiken en ‘vakjargon’ zo veel mogelijk achterwege laten?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen