Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Wim en de verloren zoon

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Wim en de verloren zoon

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Wim behoort kerkelijk niet tot onze gemeenten. Echt niet. Hij schrijft vespers (avondgebeden). Wim doet me denken aan Thomas à Kempis. Hij leefde van 1380-1471. Thomas à Kempis schreef een boek: De navolging van Christus. Moet je eens lezen!

Terug naar Wim. Ik las een column van hem. Een column die mij in de spiegel liet kijken. Wim schrijft anders dan we gewend zijn, rauwer denk ik. Of directer. Beoordeel zelf maar. Ik mag de column met jou delen van Wim.

Verloren zoon

Het verhaal van de verloren zoon is een van de mooiste gelijkenissen uit de Bijbel. Het loopt ook zo goed af. De vader staat elke dag op de uitkijk- en niet tevergeefs; na verloop van tijd, een stofwolkje aan de horizon, daar komt zijn zoon weer aan. En hij is berouwvol, hij beseft wat hij was kwijtgeraakt en wat hij zijn vader heeft aangedaan. Hij zegt zelfs dat hij de naam ‘zoon’ niet meer waard is.

De vader zegt: “Natuurlijk wel! Jij blijft altijd mijn kind. Zo kunnen we elkaar weer in de armen sluiten en een groot feest vieren.”

Tegenwoordig lijkt me de kans groter dat het anders zou gaan. Dat die zoon zou zeggen; “Luister eens pap, ik vind het prima om weer bij je terug te komen, maar we moeten wel even een paar duidelijke afspraken maken. Ik wil niet meer dat je zo boven op me zit. Ik heb ruimte nodig. En ik wil dat je niet meer van alles van me verwacht, maar dat je ook rekening houdt met mij, met wat ik wil, en dat je mijn gevoelens respecteert.”

Rembrandt had dan geen zoon geschilderd die op zijn knieën door de vader wordt omhelsd, maar allebei staand, een paar meter tussen hen in, de zoon gesticulerend, de vader luisterend, met de hand aan zijn kin. Hoe had die vader dan zijn liefde en ontferming kunnen laten merken?

Wim Houtman, Nederlands Dagblad 25-01-2023.

Nu niet gelijk commentaar geven. Ik zei al dat Wim niet van de gergem is.

Denk er over na. Wie ben ik? Wie ben jij en hoe staan wij in relatie tot God de Vader? Denk je rechten te hebben of mag je uit genade het Vaderhart van God kennen? Mocht je knielen voor de Vader of sta je daar rechthebbend, druk gebarend? Hij kan je zo niet omarmen…

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 maart 2023

Daniel | 36 Pagina's

Wim en de verloren zoon

Bekijk de hele uitgave van donderdag 9 maart 2023

Daniel | 36 Pagina's