Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Luistertip

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Luistertip

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het is een bont gezelschap in mijn auto. Naast mij zit een vrouw van begin zestig. Haar traditionele kleding laat zien dat ze uit Noord-Albanië komt. Ze draagt een plooirok met daaronder een broek. Alles in stemmig zwart, de kleur die laat zien dat ze weduwe is. Achter mij zit een tienermeisje en naast haar twee andere dames uit onze gemeente. We hebben zo’n tweeënhalf uur voor de boeg, want vandaag gaan we met de bezoekers uit onze kerk de zustergemeente in Tepelenë (Zuid-Albanië) opzoeken.

De sfeer in de auto doet niet onder voor die van een schoolreis. “Gerdine, wat voor muziek gaan we luisteren…? Alsjeblieft niet van die ‘ho-hahhah-hoeh-muziek’ die we een andere keer hoorden. Daar hebben we echt de he-le dag hoofdpijn van gehad.” Ik begrijp dat de muziek van Johann Sebastian niet helemaal in de smaak is gevallen bij deze dames. Jammer, maar de illusie dat mijn motto ‘geen dag zonder Bach’ hier ooit ingang zal vinden, had ik toch al opgegeven.

Het duurt niet lang of uit één van de telefoons schalt Albanese volksmuziek. Jong en oud zingt en klapt mee op de maat van de muziek. Het is dat de ruimte op de achterbank beperkt is, anders zou er nu ook gedanst worden. Want dat doe je in Albanië op een bruiloft, bij een excursie of op een ander feest. Zo zijn de manieren hier. Samen in een rij of kring gaan staan en op dezelfde manier heen en weer lopen. Vergelijk het met de reidansen waarover we in de Bijbel lezen. Wat een cultuurverschillen! Zeker voor mij als stijve Nederlander. Maar toch zijn die verschillen geen verhindering om hartelijke eenheid te ervaren.

Dat merk ik weer als ik na afloop hoor hoe het er in de andere auto aan toe ging. “Het was zo mooi...” vertelt Rudina, een lieve grijs wordende oma die al veel meegemaakt heeft. “Toen we weer terugreden uit Tepelenë hebben we de Bijbel-app aangezet. Tot aan Lushnjë hebben we er met z’n allen naar geluisterd. Ik word daar vanbinnen helemaal rustig van…” Anderhalf uur aan één stuk luisteren naar het voorgelezen Woord van God. Hemelse klanken in plaats van aardse muziek. Ik word er stil van. En ik neem me voor om Rudina’s luistertip in praktijk te brengen. Misschien mag ik het idee ook aan jou doorgeven?

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 april 2023

Daniel | 36 Pagina's

Luistertip

Bekijk de hele uitgave van donderdag 6 april 2023

Daniel | 36 Pagina's