Het verhaal van de cover: Elsanne en Dineke

Wat komt er het eerst in je op als je het woord traditie hoort?

Dineke: “Dan denk ik direct aan gezamenlijk eten tijdens een christelijke feestdag als Kerst of Pasen.”

Elsanne: “Ja klopt, ik ook. En aan Koningsdag. Dagen die steeds weer terugkomen en waar je goede herinneringen aan hebt.”

Dineke: “Soms roept het ook wel wat minder positieve gevoelens op. Ik vind het belangrijk dat de grond van tradities in de Bijbel terug te vinden is. Ik vraag me af waarom alleen mannen tijdens het gebed gaan staan en vrouwen blijven zitten. Ik vind dat nergens terug in de Bijbel en daarom is het voor mij minder belangrijk.” Elsanne: “Een kerkenraad voorin de kerk is ook een traditie. Alleen creëert dat, voor mij, wel afstand. Ze komen als belangrijk over en dan stap je minder snel op hen af.”

Welke waarden en normen vinden jullie belangrijk voor de samenleving?

Elsanne: “Omzien naar elkaar en respect tonen voor elkaar. Dit kun je inhoud geven door naast iemand te staan, ongeacht wie dat is.”

Dineke: “Eigenlijk is de samenvatting van het eerste gebod van het grootste belang voor de waarden en normen in onze samenleving.”

Hebben jullie een familietraditie die je koestert en die je graag in stand wil houden?

Dineke: “Het samen eten met de Kerstdagen zou ik niet graag willen missen. En bij ons is zingen onlosmakelijk verbonden met het afsluiten van de maaltijd. Net als het zingen op zondag; zo fijn om dat te blijven doen. Als juf zing ik ook zoveel mogelijk met de kinderen. Zingen verbindt!”

Elsanne: “Bij ons thuis is het de gewoonte dat je op je verjaardag wacht tot je geroepen wordt. Dan mag je naar de ouderslaapkamer waar de andere gezinsleden ook zijn en krijg je kadootjes. Daarna ontbijten we gezellig met het hele gezin. Daar heb ik echt zulke goede herinneringen aan.”

Vaste gewoonten, rare gewoonten?

“Patatdag”, roepen de dames in koor. “O wee als moeders daar van afwijkt, dan is het hele gezin humeurig.”

“Tandenpoetsen in de keuken is wel een rare gewoonte als je een prima badkamer hebt”, stelt Dineke vast. Elsanne vindt het een goede gewoonte om de dag met elkaar te beëindigen.

Dineke: “Ik houd wel van tradities denk ik. Maar het moet wel goed uit te leggen zijn. Tradities zijn vaak cultuurgebonden. En daarin moeten we ook respect hebben voor elkaar. In Afrika zijn ze nu eenmaal wat uitbundiger in hun geloofsbeleving dan wij Nederlanders. Daarin hoeven we geen aanpassingen te doen, maar mogen wij hen wel respecteren.”

Respect hebben voor God en Zijn Woord. Welke uitdaging zien jullie?

Dineke: “Dat vind ik echt een moeilijke. Ik denk aan mijn mobiel. Hoeveel tijd ben ik daar mee bezig en hoeveel tijd maak ik vrij om de Heere te zoeken? Wij zijn van Hem en wat geven we terug?”

Elsanne: “Ik vind dat ook moeilijk. Als je de Heere niet kent ben je respectvol uit verplichting. Je zondigt en daar vraag je vergeving voor. Maar omdat je de Heere niet persoonlijk kent weet je eigenlijk niet aan Wie je vergeving vraagt. Mensen zullen uiterlijk wel zien dat ik christelijk ben, maar het zit vooral van binnen. En dat zie je niet. Mijn grootste uitdaging is; Hoe leef ik tot Gods eer als je niet weet wie Hij is?”

Dineke: “Mijn grootste uitdaging is om God te zoeken in tegenslagen. Vier jaar geleden overleed mijn vader. Mijn moeder bleef met acht kinderen achter. Afgelopen tijd kampt zij ook met wat gezondheidsproblemen. Moeilijk om dan te zeggen: Uw wil geschiede.”

Elsanne van Leerdam is 19, ze studeert PABO duaal en werkt tweeënhalve dag op een basisschool. Dineke Verwoert is 18 jaar en onderwijsassistent op een basisschool. Beiden wonen in Veenendaal en zijn al een aantal jaren vriendinnen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen