Wennen in je ‘eigen’ land

“Ben je alweer gewend?” Het is een vraag die de laatste tijd vaak aan me gesteld wordt. “Moet je niet erg wennen aan de kou?”

Weer wennen aan iets wat eigenlijk normaal voor je zou moeten zijn, is raar. Maar na weer twee jaar in Ecuador te hebben gewoond, moet ik toch echt wennen aan Nederland, nu ik met verlof ben.

Ik moet weer wennen aan de orde en rust in het verkeer. Wat voegen de mensen keurig auto voor auto in, ritsen kennen ze in Ecuador helaas nog niet. En waarom wordt er niet getoeterd als bij een groen verkeerslicht de eerste auto niet direct begint te rijden? Ik moet weer wennen dat ik “ja” moet zeggen als de kassière me vraagt of ik alles gevonden heb, en geen “si”. En ja, ik vergiste me pas toch wel. Ik moet weer wennen aan het zelf je auto moeten voltanken, in plaats van dit over te laten aan de pompbediende.

Dingen die voorheen heel normaal en vertrouwd waren, zijn nu weer nieuw en vreemd. Ik begin aan mezelf te twijfelen, ik ben toch Nederlander, Nederlandse dingen moeten toch normaal zijn?

En zo heb ik allerlei aannames in mijn hoofd over wat normaal en niet normaal is. Misschien herken je het wel. Je wilt voldoen aan de norm van onze maatschappij of aan dat wat jij denkt dat normaal is. Je kleedt je volgens de laatste mode omdat je niet uit de toon wilt vallen. Je gaat mee naar feestjes waar je eigenlijk niet hoort te zijn, omdat je niet wil dat je vrienden je saai vinden. En als je dit maar lang genoeg volhoudt, went dit.

Maar zijn we wel op deze aarde om aan alle dingen te wennen? Zijn we wel op deze aarde om ons overal thuis te voelen?

Lukas 12:34 zegt Want waar uw schat is, aldaar zal ook uw hart zijn. Is mijn schat in Ecuador? Is mijn schat in Nederland? Of leef ik als een vreemdeling op deze aarde, die zijn ogen gericht houdt op zijn toekomende woonplaats. Zoals Abraham, die een stad verwachtte die fundamenten heeft en welker Kunstenaar en Bouwmeester God is (Hebreeën 11:10).

Vreemdeling zijn betekent je nergens helemaal thuis voelen, maar elke keer weer moeten wennen aan de veranderende omstandigheden. Maar er is er Één die nooit verandert, de Heere blijft Dezelfde. Met Hem kunnen we overal wonen. En zo went ook het leven in Nederland weer, ik pas me weer aan. Ik stond van de week zelfs raar te kijken toen ik op het strand in Scheveningen twee mensen Spaans hoorde praten. Ik houd het voorlopig weer bij het Nederlands.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen