De vreugde van zingen

Zingen heeft een grote plaats in ons gezin. We zingen wat af. Alleen, samen of op koor. Ooit zaten we zelfs met vier gezinsleden op hetzelfde koor. Dat was erg praktisch. Daardoor konden we thuis drie partijen oefenen. Eén gezinslid houdt echt niet van zingen. Als je heel geconcentreerd kijkt, zie je haar lippen een klein beetje bewegen. Echt een heel klein beetje. Voor de show. We houden het erop dat ze dat van haar opa heeft. Opa zingt ook niet zo enthousiast. Gelukkig houden ze beiden wel van muziek. We doen er dus ook niet moeilijk over.

Na het eten zingen we. Wij met ons keukenkoor. Dat doen we al jaren. Mooi is dat. Zingen als gezin. Zingen met familie. Zingen met vrienden of andere mee-eters. We zingen best goed. Althans, dat denk ik. Ons gezin werd uitgebreid. Wat een prachtige warme bas voegde zich in ons keukenkoor. Een top-toevoeging. Hoewel, zingen is niet per se zijn meest favoriete bezigheid. Al snel kwam de volgende uitbreiding in ons gezin. Yes, hij houdt wel van zingen. Er zijn niet veel psalmen en liederen die hij niet kent. Verder gaat het met hem iets minder soepel. Wat het zingen betreft. Hij zingt graag. En uit volle borst. Maar er net naast. Dat is wel jammer. Door de jaren heen is dat sterk verbeterd. We zitten wel weer aardig op ons oude niveau.

Af en toen hebben we een gast die aanschuift. Onze gast zingt ook graag. En wij verheugen ons erop. We weten allemaal de lievelingspsalm. Die zingen we dan. Onze gast zingt een totaal andere wijs. Niet die van de lievelingspsalm. Onze gast kijkt dan zo blij. En het komt zo uit het hart. Dat is dan waar wij ons op verheugen.

Mijn man speelde pas op het orgel. Gewoon, toen hij uit zijn werk kwam. Er kwam een meneer binnen. Hij verbaasde zich. Hoorde hij psalmen van vroeger? Hij schoof naast mijn man. Op de orgelbank. Zullen we psalm 84 zingen? De meneer genoot. Het was lang geleden dat hij deze psalmen zong. Vanachter het fornuis genoot ik ook. Heel erg. Van twee mannen die psalm 84 zongen. Op hele noten.

Op school hield ik een dagopening. Het ging een beetje over de klas heen. Zullen we zingen meiden vroeg ik? Gewoon mooie bekende liederen? Een meisje stak haar hand op. Het raakte me. “We hebben nog geen psalm gezongen”, zei ze. Dat deden we eerst. En daarna zongen we. Best lang. ‘Blijf bij mij Heer’, ‘Leer mij Uw weg’, ‘Zoekt eerst het koninkrijk (uiteraard in canon)’. En nog heel veel andere. De muziek speelde af op het digitale bord. Wat genoten we. We hadden nog amper een kwartier voor de les. Het kon me niets schelen. Eén meisje kwam terug. Een heel bescheiden meisje. “Bedankt voor het zingen mevrouw”, zei ze zacht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen