De wolk- en vuurkolom

Exodus 13

Kijk, daar gaat een lange stoet op weg naar het beloofde land Kanaän. Met vijf personen naast elkaar lopen ze door de hete woestijn van Etham. In die lange stoet lopen kinderen aan de hand van hun moeder. Er lopen jongens met lammeren aan een touw. Moeders dragen hun allerkleinsten en vaders praten met elkaar. Vooraan de lange stoet lopen enkele mannen met een houten kist waarop aan weerszijden handbomen waren bevestigd, die op hun schouders gelegd waren. Het is de kist met de botten van Jozef. Eens had Jozef gezegd dat zij hem moesten begraven in het land dat de Heere het volk Israël beloofd had. Zo zijn ze uit de streek Gosen vertrokken, hebben ze de schatsteden Pithom en Raämses achter zich gelaten en zijn ze de woestijn van Etham ingekomen. Ze hadden een snelle route kunnen nemen, als zij via het land van de Filistijnen waren gereisd. Maar de Heere leidde het volk om. De Heere beschermde hen voor geweld en angst.

Aan het einde van de woestijn van Etham houdt de lange stoet halt en wachten ze op de wolk die al die tijd met hen meereist. De Heere leidt en zorgt voor een wolkkolom overdag, om hen te beschermen tegen de verzengende hitte van de zon en een vuurkolom om hun pad in de nacht te verlichten. Zo leidt de HEERE het volk Israël als een trouwe Gids naar het beloofde land.

Wat zegt het over Christus?

Weet je naar Wie die wolk- en vuurkolom heenwijst? Kanttekening 33 van Exodus 13 is daar duidelijk over. Hij is geweest de eeuwige Zoon van God. Deze wolk- en vuurkolom wijst heen naar de Heere Jezus, de Zaligmaker der wereld.

Gods kinderen, mensen met een nieuw hart, worden ‘Gods volk’ genoemd. Zij zijn uit het Egypte van de zonde gehaald en op weg naar het hemelse Kanaän. Geldt dit nu ook voor jou? Herken jij jezelf hierin? Dat je als een zondige jongen of meisje in het Egypte van de zonde leefde. Dat je hart zo vol zat met alles wat daar te vinden was. Maar toen, ineens, kwam God in je leven. Zijn stem klonk in je hart. Je kon niet meer leven zoals je gewend was. Een onrust bezette je hart. Je ging zoeken naar een oplossing en de Heere opende je hart voor het evangelie van Christus. Je ging Hem zoeken, en je vond Hem. En nu ben je op reis naar het hemelse Kanaän. McCheyne zong eens: ‘Mijn Jezus geleidt mij door d’aardse woestijn.’

Die wolk- en vuurkolom zegt zoveel over Wie de Heere Jezus is. Hij leidt, Hij beschermt, Hij draagt. De hitte van de zonde en de duivel zou je doen omkomen. Maar omdat Hij tussen treedt als de satan je probeert te ‘ziften als de tarwe’ bidt Hij je door de woestijnreis heen. Als je niets meer kunt zien van het werk van de Meester in je leven, maakt Hij de paden licht en gaat Hij voor. Ik zie een jongen in een tent. Hij kan niet slapen. Zou de vuurkolom er nog wel zijn? Zacht schuift hij een stuk van de tentdoek opzij. En…? Ja! Daar is het! Die trouwe vuurkolom. Zo blikken Gods kinderen soms in alle stilte omhoog. En eenmaal, als de poorten van het hemelse Kanaän opengaan en zij binnen mogen gaan, gaat de Vuurkolom spreken. Vader, Ik wil, dat waar Ik ben, ook die bij Mij zijn, die Gij Mij gegeven hebt (Joh.17:24a). Geldt dat ook voor jou?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen