Kijk mee bij de Rode zee!

Een Israëliet die uit Egypte is geleid komt voor de Rode zee en weet niet wat hij ziet. Kijkt hij opzij, dan ziet hij hoge rotsen. Kijkt hij voor zich, dan ziet hij een fort met Egyptische soldaten en als hij verder kijkt de Rode zee. Hij kijkt ook nog in de ogen van een enorm afgodsbeeld: Baäl Zefon. Het is allemaal niet om vrolijk van te worden. Helemaal niet als de grond begint te trillen...

Daar komt Farao aan denderen met honderden strijdwagens.

De benen van de Israëliet trillen minstens zo erg als de grond waarop hij staat. Dit komt omdat hij vergeet naar boven te kijken. Daar is dé wolkkolom. Daar is Christus. Daar is de Leidsman van het volk. Hij heeft het volk hier gebracht. Daar heeft de Israëliet even geen zicht meer op. Hij heeft wel zicht op Mozes. Die krijgt de volle laag: Hebt gij ons daarom, omdat er in Egypte gans geen graven waren, weggenomen, opdat wij in deze woestijn sterven zouden? Waarom hebt gij ons dat gedaan, dat gij ons uit Egypte uitgevoerd hebt? Dat klinkt niet vriendelijk en dat is het ook beslist niet. De man is in paniek. Er valt nog meer te zien. Mozes strekt zijn staf uit over de Rode zee. Er steekt een oostenwind op. En … je gelooft je ogen niet! De zee wordt gekliefd. Er staan binnen korte tijd twee muren van water. Daartussen een enorm droog pad. Inmiddels wordt het schemerig. De wolk kolom gaat over in de vuurkolom. Dan ziet de man het gebeuren. De vuurkolom gaat niet meer voorop, maar verplaatst zich achter het volk. Het wordt aardedonker rondom de cavalerie van Farao. Ze zien daar geen hand voor ogen. Aan de andere kant is het licht.

Wat zegt het over de Heere Jezus?

Christus afgebeeld in de wolk- en vuurkolom is de Leidsman van Zijn volk. Hij leidt Zijn volk Israël uit Egypte. Hij voert ze door de woestijn. Hij brengt ze op een plaats waar ze nooit hadden gedacht te komen. De Leidsman verplaatst Zich en wordt zo de Wachter die de voeten van Zijn volk behoedt. Daar marcheert het volk door de Rode zee en ze houden allen de voeten droog. De schrijver van de Hebreeënbrief roept deze gebeurtenis in herinnering: Door het geloof zijn zij de Rode zee doorgegaan, als door het droge; hetwelk de Egyptenaars, ook verzoekende, zijn verdronken.

Door een drooggevallen pad de zee oversteken is een geloofsdaad. De Egyptenaars denken het ook te kunnen, maar door Gods ingrijpen lopen de wielen van de strijdwagens vast in de prut. Sterker nog, alle wielen liggen binnen de kortste keren los van hun assen. Over een wonder gesproken! Iedereen verdrinkt. Ds. Moerkerken schrijft in zijn boek Uittocht (Heb je dat boek al aangeschaft?) “Je kunt behouden door de Rode zee komen óf erin verdrinken. Bepalend is aan welke kant van Christus je staat. Hij is beslissend! Ben je in het licht van Zijn vriendelijk aanschijn? Dan kun je voorttrekken. Dan zal je weg behouden zijn. Keert Hij met Zijn rug naar je toe? Wandel je in het donker van Zijn rug? Ken je Hem niet? Is Hij een vreemde voor je? Dan zal je omkomen.”

Wat leer je ervan?

Ben je uit het Egypte van de zonde geleid? Is de Heere je Leidsman geworden? Dan verbaas je je soms over je leven(sweg). Je weg kan heel anders gaan dan je denkt. Ineens weet je niet meer hoe het verder moet. Je ziet het niet meer. Overal gedoe. Kijk dan omhoog! Is daar de wolk- en vuurkolom? Is daar je Leidsman en de Wachter die je voet voor wankelen behoedt? Dan krijg je wellicht de opdracht om verder te trekken door een onmogelijke weg. Met de Leidsman en de Wachter zal het gaan. Zonder Hem loop je vast en kom je om.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen