Het lied van het Lam

En Israël zag de Egyptenaars dood aan den oever der zee. Het is het voorlaatste vers van Exodus 14. Maar wat een diepe inhoud hebben deze woorden. Moet je eens indenken. Het is het volk dat hen jaren, ja eeuwen gekweld heeft. Als ze eindelijk uit Egypte trekken, zien ze al snel de stofwolken achter hen verschijnen. Daarna staan ze opeens voor die Schelfzee. Bergen aan weerskanten en een vijand achter zich. Hoe moet het? Maar kijk, daar gaat Mozes’ hand omhoog. De staf raakt het water en er verschijnt een pad. Zo gaat het volk droogvoets door de zee. Als Mozes nog eens met zijn staf de zee raakt, vallen de golven aan op het leger van Farao. En…? Er bleef er niet één van hen over (Ex. 14:28). Als ze aan de overkant van de zee komen, op de oever, zie je Mozes staan. Kijkend over het water. Daar spoelt een Egyptische soldaat aan. Verderop een paard, en weer verderop een span. Dan kan Mozes niet meer stilzwijgen. En zingt hij van Gods grote daden.

In het lied dat Mozes maakt, dat wordt begeleid door Mirjam met haar trommel (vers 20), staan heel mooie dingen. Toch is er één vers dat het hele lied samenvat: Gij leidde door Uw weldadigheid dit volk dat Gij verlost hebt; Gij voert hen zachtjes door Uw sterkte tot de lieflijke woning Uwer heiligheid (Ex. 15:13).

Wat zegt het over Christus?

In de Bijbel wordt de woestijnreis vaak als beeld gebruikt voor het leven van Gods kinderen op aarde. Zo zegt de schrijver van de Hebreeënbrief bijvoorbeeld: Want indien Jozua hen in de rust gebracht heeft, zo had Hij daarna niet gesproken van een anderen dag. Er blijft dan een rust over voor het volk Gods (Hebr. 4:8,9). Dus, de uittocht uit Egypte, en zeker dit Bijbelgedeelte, zegt iets over de reis die Gods kinderen door het leven maken. En jij weet echt wel Wie de leiding heeft over het leven van Gods kinderen, toch? Dat is de Heere Jezus. Hij leidt hen door het leven heen. Het lied van Mozes, en in het bijzonder vers 13, wijst belangrijke woorden aan die iets zeggen over de leiding van Christus in hun leven, namelijk: weldadigheid, verlossing, zacht, sterkte en tot de lieflijke woning Uwer heiligheid.

Wat ben je gelukkig als Hij je leven leidt. Het woordje weldadigheid betekent: zegening. Een leven onder Zijn banier is dus een gezegend leven. Het heeft ook een zekere uitkomst. De verlossing van jouw ziel. Echt, als de Heere in jouw leven woont en werkt dan zal de overwinning, de ‘verlossing’ zeker zijn. Hij gaat als de grote Generaal voorop en je mag volgen en strijden onder Zijn vlag. Je zult bemerken dat Hij strijdt en jij slechts stil hoeft te zijn. David wist ook van die leiding in zijn leven. Hij vergelijkt zichzelf met een schaap, en de Heere is zijn Herder. Jezus leidt hem ‘zachtjes’ en lieflijk. Net zoals Mozes zingt aan de oevers van de Schelfzee. Kijk, soms als ze niet meer kunnen, neemt Christus Zijn kinderen op Zijn schouders en draagt hen mee, de Schelfzee van moeite en verdriet door. Dat doet hij door Zijn ‘sterkte.’ Ja, Christus draagt Zijn kinderen helemaal naar Huis. Hij heeft het toch gezegd tegen Zijn discipelen? “Ik ga heen om u plaats te bereiden (Joh. 14:2).” Dat is Zijn lieflijke woning.

Nog één ding. Ik zie mensen staan aan de oevers van de glazen zee (Op. 15). Ze pakken hun citers en ze zingen het lied van Mozes en het lied van het Lam. Hun leven zit erop. De reis is teneinde. Onder hen is de satan voor eeuwig in het vuur. Ze zijn gekleed met een zuiver en blinkend lijnwaad. En ze zingen een helder lied: Gij zijt geslacht, en hebt ons Gode gekocht met Uw bloed (Openb. 5:9).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen