Genderverdriet

Als gevolg van de zonde is er veel verdriet. Op allerlei terreinen van het menselijke leven wordt geleden. Denk aan lichamelijke, psychische en chronische kwalen. Vaak is er begrip. Maar in sommige gevallen is dat er niet.

Ja, wat is er veel leed. Want ook mensen met een handicap of verstandelijke beperking moeten we niet vergeten. We mogen, waar mogelijk, die gevolgen van de zonde wegnemen of verkleinen door middelen of behandelingen. Maar deze middelen, behandelingen en ingrepen mogen nooit tegen de heilige wil van God ingaan.

Er zijn moeitevolle situaties die levenslang gedragen moeten worden. In deze situaties kunnen mensen veel zorg en liefde ervaren. Denk aan het mooie werk in verpleeghuizen en zorginstellingen. Maar er zijn ook jongeren en ouderen die worstelen met hun geaardheid en op weinig begrip en meeleven hoeven rekenen.

Wat ben ik blij dat ik met Gods Woord in de hand aan iedereen mag vertellen dat er te midden van al dit leed, in de weg van waarachtige bekering, vrede en vreugde te vinden is in de Heere Jezus Christus. En dat alle verdriet verzacht wordt bij het ervaren van de grote liefde Gods in Zijn Zoon. Hij is de Enige troost in leven en sterven.

Langdurige strijd

Een klein aantal mensen heeft te maken met genderdysforie. Dit betekent dat hun innerlijke gevoelens niet overeenkomen met het lichaam dat ze hebben. In een jongenslichaam voelen ze zich dan helemaal meisje of andersom. Dit veroorzaakt meestal een langdurige strijd. Jongeren met genderdysforie houden hun gevoelens vaak lange tijd voor zichzelf. Op het moment dat zij hun gevoelens delen met hun familie, hebben ze er vaak al jaren van verwarring, verdriet en angst op zitten. Bang voor de reacties van familie.

In het pastoraat heb ik er enkele keren mee te maken gehad. Een vreselijke strijd werd gevoerd tegen deze niet geaccepteerde gevoelens. Met een groeiende afkeer van hun eigen lichaam, worstelden ze voor Gods aangezicht. En wanneer de Heere op hun bidden en smeken deze gevoelens niet wegnam, volgden er grote twijfels over de vraag of God wel bestaat. “Als de Heere dan niet wil dat ik me zo voel, waarom neemt Hij deze gevoelens dan niet weg?” Wil je alsjeblieft niet gering denken over de worsteling van deze jongeren en ouderen?

Benauwende jas

Een van deze jongeren kwam op een dag naar me toe omdat ik de Nashville verklaring had ondertekend. Dat stuitte op veel onbegrip vanwege de harde en veroordelende toon van deze verklaring. Ze vroeg: “Wat is belangrijker, hoe ik me innerlijk voel of hoe ik uiterlijk ben. Mijn ziel is toch ook belangrijker dan mijn lichaam?” Vervolgens zei ze tegen me: “Wilt u eens bedenken hoe het voor u zou zijn als u door uw omgeving, gezin, kerk, maatschappij, gedwongen zou worden om voortaan in een jurk te lopen en u als vrouw te gedragen? Dat is mijn worsteling, alle mensen om mij heen dwingen mij om iemand te zijn die ik niet ben. Het is dagelijks een benauwende jas die ik niet uit mag doen. Ik stik erin. Denkt u dat God wil dat ik zo lijd? Ik haat mijn lichaam, en daarom snijd ik me. Ik wil er niet meer zijn. Ik ga liever dood.”

Genade

De tranen brandden achter mijn ogen. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen. Vele antwoorden zouden goedkoop zijn. Na een lange stilte pakte ik mijn Bijbeltje en las 2 Korinthe 12, het gedeelte waar Paulus spreekt van een engel des satans die hem met vuisten slaat. Waar hij tot drie keer toe de Heere gebeden heeft om die weg te nemen. Maar de Heere deed het niet. Het was beter voor hem dat die vuisten hem elke keer opnieuw zouden slaan. Zo zou hij van genade moeten leven. En hij mocht ook van die genade leven en in die genade sterven. Zo was het kruis dat de Heere hem oplegde een middel om hem blijvend aan zijn Zaligmaker te verbinden: aan Jezus Christus en Dien gekruist.

De Heere kan ervoor zorgen dat verdrietige gevolgen van de zonde jou brengen bij de oorzaak van al deze nood: de zonde zelf. Wanneer je door Gods Geest wederom geboren wordt, zullen je zonden tot schuld worden, ook je zondige neigingen. Dan word je overtuigd dat de verhouding tot God hersteld moet worden. Dat wordt dan het belangrijkste in je leven.

In deze weg wordt Christus noodzakelijk. En wanneer Hij met jou in het huwelijk treedt en je trouwt in gerechtigheid, zal de ware vrede je deel worden. Hij is de Enige troost in leven en sterven. Dat betekent niet dat de doorn in je vlees geen pijn meer doet, maar dan is die pijn te dragen door Hem Die gezegd heeft: “Mijn genade is u genoeg.” Zijn juk is zacht en Zijn last licht.

Wat is het dan groot als je als dienaar van het Woord mag verkondigen dat in het zwaarste lijden vrede en rust te verkrijgen is in de Heere Jezus Christus.

Ds. M. Joosse

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen