Twee zijn beter dan één

Wat zijn volgens jou onmisbare ingrediënten voor een vriendschap?

“Als eerste denk ik dat er in een goede vriendschap balans is tussen geven en nemen. Al zal het per periode verschillen wie er meer geeft en wie er meer neemt. Liefde en vertrouwen zijn ook onmisbaar. Je weet van elkaar dat de ander niets zal doen wat jou schaadt en ook in moeilijke tijden trouw blijft. Wat ik ook belangrijk vind is dat er echt naar elkaar wordt geluisterd en dat het geloof kan worden gedeeld.”

Wat is de meerwaarde van een ontmoeting met vrienden, boven online contact?

“We ‘lezen’ vooral mensen door naar hen te kijken. We zien zo hoe ze zich voelen en wat ze denken. Dat stuk missen we bij bijvoorbeeld contact via Instagram. Tegelijkertijd is het soms fijn dat het contact via sociale media wat oppervlakkiger is. Je hoeft jezelf en je emoties dan niet te laten zien.”

Je hebt vriendinnen die je regelmatig bezoeken in de instelling. Hoe belangrijk is dat voor je?

“Heel belangrijk, want dan voel ik me niet vergeten. Ik zit hier nogal afgesloten, dus het enige contact met de buitenwereld is op dit moment het bezoek. Het is voor mij een bewijs van echte vriendschap dat ze toch blijven komen, want soms stoot ik ze af. Omdat ik zo depressief ben, voel ik me hun vriendschap niet waard en denk ik vaak dat ik alleen een last voor ze ben. Ik bewonder hun geduld met me en ben blij dat ze blijven komen. Deze vrienden hebben al een groot deel van mijn leven meegemaakt, het is belangrijk voor me dat ze ook dit deel meebeleven.”

Als je in een instelling verblijft, dan kun je niet de gebruikelijke dingen met vriendinnen doen.

“Dat klopt. Wat ik vooral mis zijn die kleine dingen die je ‘gewoon even’ samen ging doen. Even samen wat gaan drinken. Even bij elkaar langs. Maar ik mis ook de grotere dingen. Toen een vriendin een baby kreeg, mocht ik gelukkig met toestemming op kraambezoek, maar ik kon er niet echt voor haar zijn. En dat vind ik het meest lastige aan de situatie waarin ik zit; dat ik er niet kan zijn voor mijn vrienden.”

Je verblijft al anderhalf jaar in klinieken. Heb je daar ook nieuwe vriendschappen opgebouwd?

“Ik heb meerdere vriendschappen opgebouwd tijdens de opnames, maar er verblijft nog maar één vriendin hier in de kliniek. Helaas zitten we niet op dezelfde afdeling. We ontmoeten elkaar wel elke week, dat is erg fijn. Ook omdat ik met haar over ons geloof kan praten. De meeste mensen in de instelling begrijpen namelijk niets van het geloof.”

Zijn dat soort vriendschappen anders?

“Ja. Het beste van dit soort vriendschappen is, dat je elkaar begrijpt. Je leeft in een kliniek ook intensief met elkaar en leert elkaar goed kennen. Tegelijkertijd is het ook lastiger.”

Kun je dat uitleggen?

“De meesten van deze vriendinnen verblijven nu niet meer in een instelling, maar zijn nog wel mentaal instabiel. Ik wil ze niet negatief beïnvloeden, nu het met mij nog slecht gaat. Daarnaast geeft het meer spanning als ze niet reageren op een berichtje. Veel van hen zijn suïcidaal, dus dan is er direct de angst dat ze niet meer leven.”

Zijn er dingen ook hetzelfde?

“Zeker. Gewoon samen lachen. Samen kletsen. Als je samen op een groep zit, bijvoorbeeld leuke momenten verzinnen. Geintjes bedenken om de groepsleiding een beetje te narren bijvoorbeeld. Verder ben je gewoon blij als het goed gaat met de ander en baal je als het slecht gaat. Zoals normaal is bij vriendinnen.”

Ben je ook vrienden verloren door je opname?

“Ja, maar ik denk dat sommige vriendschappen bij een bepaalde fase van je leven horen. Als ik was gaan studeren waren die contacten waarschijnlijk ook verwaterd. Al blijf ik me wel afvragen of het misschien ook met mijn situatie te maken heeft.”

Als dit alles achter je ligt en één van je vrienden zou op een gesloten afdeling terecht komen. Wat zou jij dan voor diegene doen?

“In contact blijven. Ook als iemand niet reageert, zelf wel van me laten horen. Kaarten sturen met daarin soms een klein cadeautje of een cadeaubon. Bij diegene langsgaan zonder iets van hem of haar te verwachten. Gewoon ernaast gaan zitten.”

Twee zijn beter dan één; want zij hebben een goede beloning van hun arbeid; Want indien zij vallen, de één richt zijn metgezel op; maar wee den ene, die gevallen is, want er is geen tweede om hem op te helpen.

Prediker 4: 9,10

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen