Mijn oma en ik

Mirte wil graag iets weten van oma over vroeger. Hoe was het jeugdwerk toen u zou oud was als ik?

“Er was voor kinderen geen jeugdwerk, alleen voor oudere kinderen. Dat heette een jongelingsvereniging. Het was een vereniging voor jongens, ongeveer vanaf 16 jaar. Er waren volgens mij niet veel jongens die daar naartoe gingen.”

En wat deden zij dan?

“Iemand hield een inleiding en daarover hadden ze gesprekken. Het waren avonden met minder creativiteit en activiteiten dan nu. Ik vind het jammer dat ik niet op een jeugdvereniging heb gezeten. Het hele sociale leven was anders. Wat ik nu zie, is dat de jongeren elkaar meenemen, dat is mooi. Wij kerkten in een gemeente met mensen uit verschillende plaatsen. Daardoor hadden we weinig contact. Een uurtje catechisatie, maar dat gaf geen onderlinge band, zoals je dat bijvoorbeeld wel kunt krijgen bij het samen maken van een inleiding of bij het hebben van ontspannende momenten met anderen van je eigen leeftijd.”

Oma kijkt Mirte vragend aan. Wat vind jij van de jeugdvereniging nu?

“Ik vind het fijn om samen met anderen uit de kerk bij elkaar te zijn en het is heel leuk als je dan een activiteit doet.”

Wat vind je het belangrijkste van JV?

“Dat je samen ook over Gods Woord praat.”

Doe je dat anders misschien niet zo en daardoor wordt het makkelijker om er samen over te praten? Mirte knikt. Hoe kijk jij naar de oudere gemeenteleden?

“Dat weet ik niet zo goed. We kennen natuurlijk u en opa, en verder heb ik niet zoveel contact met oudere mensen. Met u vind ik het heel gezellig!”

Mirte gaat weer verder met vragen stellen aan oma. Hoe kijkt u naar de toekomst van de kinderen in de kerk?

“Toch wel met zorg. Ik denk dat er heel veel op jullie afkomt. Er is aan de andere kant meer openheid om te spreken. Dat is positief. Vroeger hielden we meer voor onszelf. Nu kunnen we van elkaar leren en dat geeft verbinding.”

Had u een voorbeeld in de gemeente?

“Ik kan niet echt een voorbeeld noemen. Wel herinner ik mij dat wij altijd uit de kerk samenliepen met anderen uit onze buurt. Mijn vader sprak dan met de buurman vaak na over de preek; dat was altijd mooi om naar te luisteren.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen