Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Geestelijke Moeders

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geestelijke Moeders

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

Timótheüs had een goede band met zijn moeder Eunice en zijn oma Loïs. Ze zorgden voor hem in het tijdelijke, maar ook in de geestelijke en eeuwige dingen. Beide vrouwen hadden de Heere lief. Dit stempelde de gesprekken die ze samen hadden. Zulke ‘geestelijke moeders’ zijn er nog steeds. Het is een zegen als jouw eigen moeder dit voor je mag zijn. Soms plaatst God een ander op de levensweg.

Met het klimmen van de jaren nemen de zorgen toe. Haar ogen worden slechter en haar knieën worden stram. Verliezen tekenen haar leven. Het verdriet is intens, maar het breekt haar niet. Ze weet naar Wie ze toe moet. Met al haar zorgen en gemis. Ze heeft een Vader in de Hemel die voor haar zorgt.

God bracht helpers op haar pad. Zo kwam ook Mark in haar leven. Mark zit bij haar in de kerk. Hij brengt haar regelmatig een bezoek. Er ontstaat een bijzondere band. Een geestelijke band. Ze hebben allebei dezelfde Vader in de Hemel, een Borg voor hun ziel en een Trooster voor hun hart.

Het afscheid komt. Onvermijdelijk. Een paar dagen voor haar overlijden zit hij naast haar bed. Hij leest haar voor uit de Bijbel en bidt met haar. Ontroerend is het afscheid. Ze legt een hand op zijn arm en kijkt hem vol liefde aan. “Jongen”, zegt ze, “We hopen elkaar weer te zien”. Het is niet meer nodig om te spreken. Alles is gezegd. Het afscheid is bitterzoet. De pijn van het afscheid en de hoop op een eeuwige toekomst.

Een week later staan ze aan haar graf. Mark is er ook bij. Met pijn in zijn hart kijkt hij naar het stille graf. Daar ligt zij. Tot op de dag van de opstanding. De zon breekt door het wolkendek. Zijn blik gaat omhoog. Daar schittert de zon. Het teken van Gods trouw. Zo lang de zon en de maan er zijn, zal de Heere doorgaan met Zijn werk. Haar taak zit erop. Zijn taak nog niet. Hij heeft nog werk te doen. Werk in Gods Koninkrijk. Hij moet verder. Zijn geestelijke moeder is er niet meer. Het verlies weegt zwaar, maar de Heere blijft dezelfde; Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en in der eeuwigheid (Hebr.13:8)

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 januari 2024

Daniel | 40 Pagina's

Geestelijke Moeders

Bekijk de hele uitgave van donderdag 25 januari 2024

Daniel | 40 Pagina's