Charles, de kleine schoorsteenveger

De vader van Charles, de hertog van Belville, stierf toen Charles heel jong was, dus moest zijn moeder hem alleen opvoeden. De hertogin had één groot verlangen: dat Charles als kind een nieuw hart zou krijgen van de Heere. Maar hoe meer ze voor hem bad, hoe meer ze over de Heere Jezus Christus sprak, hoe minder Charles luisterde. Hij was ongehoorzaam en koppig, droomde weg onder het lezen uit Gods Woord en lette niet op als moeder bad. De hertogin had veel verdriet en huilde vaak, maar strafte Charles niet als hij ondeugend of brutaal was, waardoor hij steeds meer zondigde. Op een dag zat de hertogin in haar studeerkamer, toen een dienstknecht binnenkwam en vertelde dat Charles al een uur vermist was. Iedereen zocht mee, maar niemand vond hem.