EROTIEK

We zijn weinig vooruitgegaan. Billboards, erotiekbeurzen, pornosites, soaps, uitdagende kleding, zelfs voor kinderen. Onze samenleving ademt erotiek. Hoe snel zondigen ook christenen met hun ogen wanneer zij op straat geconfronteerd worden met uitdagende reclamebeelden. De tijd kan zó verworden raken, dat het leven van de heiligmaking praktisch onmogelijk wordt.

De duizenden jongeren die zich laven aan muziekclips van commerciële zenders moeten wel de indruk krijgen dat groepsseks een normaal verschijnsel is en dat meisjes maar één ding willen. Deze jongeren krijgen een verwrongen visie op seksualiteit ingeprent, waarbij vrouwen gebruikt worden voor eigen gerief. Vrouwen worden ook bijna vereenzelvigd met erotische beleving. Zouden deze voortdurende beelden niet leiden tot navolging? Denk aan rapporten waarin is gemeld hoeveel minderjarige meisjes tegen hun zin zijn gedwongen tot seks of groepsseks en andere experimenten. Ook valt te wijzen op praktijken van loverboys, waarbij meisjes door hun ‘vriend’ aangezet worden tot prostitutie.

Het is waar, veel mensen die deze beelden dag aan dag via talloze wegen voorgeschoteld krijgen, zullen zelf nooit tot dergelijk gedrag overgaan. Al worden allerlei erotische verlangens dagelijks geprikkeld, toch vervallen zij zelf niet in dit perverse gedrag. In onze westerse samenleving is men gewend aan deze dubbele houding. Een gewaagde film die twintig jaar geleden tot morele verontwaardiging kon leiden, wordt vandaag als truttig aangemerkt.

SCHEIDING

Doorgaans maakt de gemiddelde burger dus een strikte scheiding tussen enerzijds het onzedelijke dat hem wordt voorgespiegeld in de media en anderzijds zijn dagelijkse burgerleven. Al toont de ‘Metoo-discussie’ ook een andere kant. De constante hoogspanning tussen wensdroom en realiteit is niet voor iedereen te verdragen. Bij sommigen slaan de stoppen door. Misschien geldt dit wel vooral allochtone nieuwkomers. Het is niet toevallig, dat juist zij zich geregeld schuldig maken aan loverboypraktijken en vaak een minachtende kijk hebben op westerse vrouwen. Op straat en in de media worden zij geconfronteerd met zaken die bij hen thuis volstrekt ongeoorloofd zijn. Zij hebben echter nooit geleerd om deze twee werelden strikt te scheiden. Het kan zomaar gebeuren, dat zij wél handelen, zoals hen wordt aangeprezen. Wij noemen hen dan psychisch gestoord of schizofreen en eisen een harde aanpak. In bepaalde zin handelen zij echter consequent. Zij voegen de daad bij onze westerse beelden over vrouwen. Zij oogsten wat wij zaaien. Hun schaamteloze daden mogen niet worden goedgepraat, maar schaamte moet het gelaat van onze samenleving bedekken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen