Israël en de Europese Unie volgens Bert-Jan Ruissen

Hoe wilt u het verschil maken in Brussel?

Door in te zetten op een aantal specifieke thema’s. Ik heb veel waardering voor Bas Belder en zijn inzet voor Israël. Israël is ook voor mij een belangrijk onderwerp en daarom zet ik Belders werk graag voort. Tegelijkertijd realiseer ik mij dat ik het netwerk van Belder niet zomaar overneem en daarbij zal ik ook mijn eigen accenten leggen. Ik ben bijvoorbeeld meer een landbouwman.

Momenteel werk ik bij het Ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit. Ik wil mijn aandacht verdelen over meerdere terreinen die alle mensen in Nederland raken. Eén van deze terreinen is Israël en de relatie die de EU heeft met het land. Ik wil inzetten op een goede onderlinge relatie en hoop daar een positieve bijdrage aan te leveren zodat we onder andere op agrarisch, economisch en innovatief vlak de banden kunnen aanhalen. De EU lijkt momenteel niet van plan om het huidige associatieakkoord met Israël te verbeteren, zolang het vredesproces met de Palestijnen niet op gang komt. Hier heb ik grote moeite mee. Israël wordt namelijk vaak onterecht weggezet als agressor. We moeten ons echter realiseren dat, hoewel het land betrokken was bij veel oorlogen in de recente geschiedenis, zij dat altijd deed ter verdediging. Het land verdedigt zich, maar niet buitenproportioneel.

Veel mensen zullen het niet met je eens zijn, want Israël heeft toch wel schuld?

De Palestijnen zijn minder sterk georganiseerd en hierdoor zijn mensen geneigd om het voor hen op te nemen. Maar Palestijnse burgers zijn eerst en vooral slachtoffer van hun eigen leiders. De Gazastrook staat onder leiding van een terroristische organisatie. Dat is de realiteit. Israël heeft door deze agressie een veiligheidsprobleem en wij mogen hen het recht niet ontzeggen om zich te verdedigen.

Je moet je ook realiseren dat we 25 jaar geleden met de Osloakkoorden relatief dicht bij een oplossing waren. Als de Palestijnse leiders toen waren meegegaan met deze akkoorden en het bestaansrecht van Israël hadden erkend, zou deze situatie niet zo geëscaleerd zijn. Hamas voedt de bevolking met haat. In plaats daarvan moet zij en ook de EU investeren in serieuze opbouw en een vredelievende opstelling.

Moet de Unie zich eigenlijk wel bemoeien met de gang van zaken in Israël?

Ja, dit doet zij al, alleen niet op de juiste manier. Ik vind het belangrijk dat de Unie mensenrechten een prominente plek geeft in haar diplomatieke contacten en bij het aangaan van handelsverdragen. Dat geldt ook voor het Midden- Oosten. Helaas worden in het Palestijns-Israëlische conflict vaak de pijlen op de verkeerde partij gericht. Er wordt ook te weinig gedaan om te voorkomen dat de op zichzelf goedbedoelde humanitaire steun voor de Palestijnen direct of indirect voor terroristische doeleinden wordt gebruikt.

Het conflict in Israël lijkt menselijkerwijs gesproken onoplosbaar, zoals ik al zei: de haat wordt er met de paplepel ingegoten. Maar tegelijkertijd zien we de trouw van God. Hij laat Zijn volk niet los. Het is alleen daardoor dat Israël al 70 jaar bestaat. Een godswonder is nodig on dit conflict op te lossen, maar de val van de Muur in 1989 was ook een wonder. Ik geloof in wonderen. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen