Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

DE WELDAAD VAN DE ZONDAG

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

DE WELDAAD VAN DE ZONDAG

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

De zondag is een weldaad. Ik erken: als kind vond ik het wel eens lastig om op zondag kalm aan te doen. Ik werd niet echt kort gehouden, maar op straat spelen met vrienden en zwemmen en andere dingen die ik dagelijks graag deed, waren er op zondag niet bij. Op een gegeven moment weet je dan ook niet anders.

Toen ik huiswerk kreeg en studeerde, begon ik de zondag al wat meer te waarderen. Gelukkig even geen huiswerk of studiestof. Daar kwam bij dat het Woord dat tijdens de kerkdiensten klonk, me óók gingen trekken. Ik kreeg oog en oor voor de dingen die het hier en nu overstijgen. Wat fijn dat er dan een zondag is. En nu ik op leeftijd ben, verlang ik iedere week naar de Dag die de Heere ons gaf als een kostbaar geschenk. Met Woord en geest, in rust en stilte.

NERGENS AAN DOEN

Zo staan wij erin, vanuit onze verschillende tradities, verschillend vormgegeven. Mooi is te zien dat ook ‘mensen die nergens aan doen’ die dag van rust ervaren als een weldaad. En als die rust er níet is, verstoord raken. Ik kom daarop na lezing van het wijkblad dat verschijnt in de buurt waar ik woon. De Marlot Courant. Daaruit de verzuchting van een wijkbewoner:

Maar dat ene, dierbare moment van de dag in de avondzon met een kop thee of glaasje wit. Je hebt net bedacht dat het windstil is. Je hebt je er zo op verheugd, en dan… zoooooeeeemmmmm. Ergens een schuurmachine, de boor, de grasmaaier.

Boren op zondagochtend, genieten van je kopje koffie met iets lekkers, en daar gaan we weer. Drie huizen verder wordt een keukenrek opgehangen, een haak in de muur geslagen. Smoor van Indiase kip is heerlijk, de lekkere geuren van Indiaas eten, mmmmmh, maar bij je ontbijt kurkuma, gember en madras in je neusgaten, daar ben ik dan nog niet aan toe.

Er moet geklust worden mét de daarbij onvermijdelijke herrie. Dat het je iedere dag op elk onbewaakt moment overvalt, dáár zit mijn pijnpunt. Het begrip zondagsrust is zo gek nog niet. Het mag ook een maandags- of dinsdagsrust zijn. Alleen is dat onpraktisch. Iets om te overdenken? Een onderwerp voor de Algemene Ledenvergadering?”

EPOQUE

Ik kom er ook op door een nieuw blad dat net op de markt is. Het heet Epoque. De auteurs bevinden zich allen in wat ik nu maar heel grof de conservatief-christelijke hoek noem. Een van de auteurs is de rooms-katholiek Antoine Bodar, een priester die ook snaren weet te raken in protestantse kring. Hij gaat in op thema’s als kunst en contemplatie. Een deel van zijn bijdrage aan het nieuwe blad gaat over rust en stilte, over de zondag:

Zes dagen zijn voorbehouden aan handelingen tot welvaart, laat de zevende dag aan de beschouwing tot welzijn. Het getal zeven immers maakt eerst de schepping vol en zo ook het menselijk bedrijf. Het is de terugkerende rust op de zevende dag die eerst heel maakt en zo heil brengt. Beschouwt dán de kern van uw leven en weet u een ontvankelijk en afhankelijk wezen. (…)

ACHTERGRONDLAWAAI

Wie rust zoekt, verlangt naar stilte. Stilte is meer objectief, rust meer subjectief. Stilte komt toe van buitenaf aan wie rust behoeft van binnenuit. Innerlijke rust vindt uiterlijke stilte, zoals uiterlijke stilte thuiskomt in innerlijke rust. Vandaar achtergrondlawaai dan wel -muziek in alle hedendaagse koophuizen, ook op zondag geopend. Om te vermijden dat de mens rust zou krijgen en stilte zou schatten om tot bezinning te komen in beschouwing omtrent zin van doen en laten, van leven en dood.

Pleiten voor zondagsrust is pleiten voor beschaving. Zonder rust gaat beschaving teloor. Dankzij zondagsrust kunnen zorg en arbeid van elke dag in gezamenlijkheid met anderen worden onderbroken om op zekere afstand in passende proportie te worden overwogen. Tevens kan de natuur in al haar schoonheid worden herontdekt.

Met de opheffing van de zondagsrust ten gunste van de oneindig doordraaiende economie is immers ook louter onder mensen de waardigheid van de mens in het geding, nu zijn waarde lijkt teruggebracht tot de hoeveelheid geld die hij waard is.”

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 oktober 2018

De Banier | 32 Pagina's

DE WELDAAD VAN DE ZONDAG

Bekijk de hele uitgave van maandag 1 oktober 2018

De Banier | 32 Pagina's