Afrekenen met Rutte?!

Daarmee zetten ze de kiezer op het verkeerde been. Want de leden van de Provinciale Staten die wij Deo volente verkiezen, kúnnen het kabinet helemaal niet naar huis sturen. En als de provinciale politici eind mei de leden van de Eerste Kamer kiezen, dan geldt nog steeds de staatsrechtelijke regel dat de regering stevig in het zadel zit zolang zij het vertrouwen van een meerderheid in de Tweede Kamer geniet.

Maar als er op 20 maart niet met het zittende kabinet afgerekend kan worden, waarom zou je dan gaan stemmen? Wat doen die provincies precies? En wat merk je nu van de waterschappen?

BESTUURLIJK GESPETTER

Eigenlijk is dat een reuzencompliment: blijkbaar functioneren de waterschappen prima. Geen politiek gedoe, geen bestuurlijk gespetter. Waterschapbestuurders doen in stilte hun zinvolle werk. Met resultaat: droge voeten in combinatie met schoon en voldoende water. De waterschappen zijn de oudste vorm van gekozen bestuur in ons land. Ze kunnen bogen op zo’n tien eeuwen ervaring. Ook al staat hun zelfstandigheid wel eens ter discussie, als ze vandaag niet zouden bestaan, moet je ze morgen oprichten. Zeker in een land waarvan een groot deel onder de zeespiegel ligt. Vanuit het buitenland kijken ze met jaloerse ogen naar de Nederlandse waterschappen, omdat hier de bescherming tegen hoogwater niet te lijden heeft onder politieke spelletjes.

OP DE WERELDKAART

De provinciebestuurders kunnen ook met gedegen historische argumenten aankomen. Want de provincies vormden de dragers van de soevereiniteit van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. Het hertogdom Gelre voorop, daarna de graafschappen Holland en Zeeland, vervolgens de heerlijkheden Friesland, Utrecht, Overijssel (met Drenthe) en Groningen. In 1648 gecompleteerd met Staats-Brabant, Staats-Limburg en Staats-Vlaanderen. Zonder onze provincies zou Nederland niet eens op de wereldkaart staan!

FLUTLAND

Er zijn politici die de provincies van de kaart zouden willen vegen. Het zou een nutteloze extra bestuurslaag zijn. Provincies zouden ‘niet meer van deze tijd’ zijn. Vooral van linkse zijde zijn plannen gesmeed, bijvoorbeeld om ons land op te delen in 24 miniprovincies of 44 bestuursrayons. Minister Plasterk droomde van vijf ‘landsdelen’. Maar de Noordvleugelprovincie met de bijnaam ‘Flutland’ bleek al een brug te ver. Gelukkig maar. Dat schaalvergroting leidt tot meer slagkracht en doelmatiger bestuur, berust op kortzichtig denken. Burgers willen juist een bestuur dat betrokken, aanspreekbaar en vooral betrouwbaar is.

Tot nu toe hebben onze provincies alle ‘aanslagen’ doorstaan. Wat mij betreft, gaan ze vooral door met het behartigen van de taken die te groot zijn voor het servet van de gemeente en te klein voor het tafellaken der rijksoverheid. Afrekenen? Het wordt hoog tijd om de provincies op hun waarde te schatten!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen