Vanwege de band met schepping en schepsel

De agrarische sector of primaire sector is van grote betekenis. Immers, de sector die de grondstoffen en voedsel levert, is een bestaansvoorwaarde. Eén ding is zeker: landbouw en visserij liggen de SGP na aan het hart! De oorzaak daarvan ligt niet in het grote aantal agrariërs en vissers dat te vinden is binnen onze achterban. Nee, de sector ligt ons na aan het hart, omdat die sector in het bijzonder verbonden is met Gods schepping en schepsel. De HEERE God nam de mens ‘en zette hem in den hof van Eden, om dien te bouwen, en dien te bewaren’ (Gen. 2:15). Bouwen en bewaren. Die opdracht moet nu uitgevoerd worden buiten het paradijs.

BIJBELSE BRONNEN

De agrarische sector ligt de SGP na aan het hart. Zij dient tot voedsel voor mens en beest. Het moet kernachtiger: “Hij doet het gras uitspruiten voor de beesten, en het kruid tot dienst des mensen, doende het brood uit de aarde voortkomen” (Ps. 104:14). De wijze koning Salomo zegt: “Het profijt des aardrijks, dat is voor allen; de koning zelf wordt van het veld gediend” (Pred. 5:8). Bouwen en bewaren dienen tot eer van God en tot nut van de samenleving. Van hoog tot laag, van rijk tot arm, is de mens afhankelijk van de landbouw en visserij (zie Pred. 5:9 / kt. 27).

TERUGHOUDENDE OVERHEID

De agrarische sector ligt de SGP na aan het hart, maar de verantwoordelijkheid ligt niet in de eerste plaats bij de overheid. Die ligt bij de agrariër en de visser zelf. De overheid dient een terughoudend beleid te voeren. Wil de SGP dan geen richtlijnen? Richtlijnen zijn Bijbels. Immers, de Heere gaf Zelf richtlijnen. Wat te denken van het jubeljaar van algehele rust? Wat te denken van de woorden: “De rechtvaardige kent het leven zijner beesten” (Spr. 12:10a). Daarom pleit de SGP voor verantwoord gebruik van de natuur. Zij pleit tevens voor vrijheid en een terughoudende overheid. Dat impliceert in het beleid geen ongelimiteerde vrijheid, maar ruimte binnen verantwoorde kaders. Ds. Kersten betoogde in al 1934 dat regeringsmaatregelen de agrarische sector aantasten in haar vrijheid en eigendom.

GLOBALISERING

De wereld ziet er anno 2019 volledig anders uit. De nationale overheid heeft marginaal nog wat in de agrarische melk te brokkelen. De Europese gemeenschap des te meer. Zij voert het landbouw- en visserijbeleid. In onze tijd van toenemende globalisering lijkt er geen weg terug. Het beleid is een gezamenlijke Europese verantwoordelijkheid met tal van subsidies. Dat Europese beleid tast soms op een ingrijpende wijze de rechten en vrijheden van onze agrariërs en vissers aan. Een voorbeeld daarvan is het besluit van Europa dat in februari genomen werd. De pulsvisserij moet verboden worden. Wat betekent dat niet voor gemeenschappen, zoals bijvoorbeeld Urk, waar de visserij bestaansvoorwaarde is? Voor onze Kamerleden en de fractie in Brussel is het ‘speelveld van belangen’ ingewikkeld geworden. Bij de formulering van het beleid gaat het om de volgende vragen: gaan we verantwoord om met Gods Schepping, dienen we de belangen van de agrariërs en vissers, waakt de overheid over de voedselkwaliteit én kan de overheid niet een stapje terug doen? 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen