Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

“Elkaar steunen, ontmoeten en van elkaar leren”

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

“Elkaar steunen, ontmoeten en van elkaar leren”

In gesprek met Karin de Schipper-Visser, directeur van SKIN-Rotterdam

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Van de grote steden in ons land is Rotterdam de meest ‘kerkse’ stad. In de negentiende eeuw trokken veel werkloos geworden landarbeiders van de eilanden naar de stad om in de haven te werken. Terwijl de stadskerken toen mudvol zaten, zijn ze sinds de jaren 60 van de 20 e eeuw leeggelopen. Dat kwam door een combinatie van ontkerkelijking en vertrek naar omliggende gemeenten.

Maar wat velen vaak niet beseffen, is dat vandaag de dag in sommige Rotterdamse wijken wel tien keer zoveel christenen met een migratieachtergrond naar de kerk gaan dan autochtone christenen. Naar schatting telt Rotterdam in totaal zo’n zestigduizend ‘actieve’ christenen, dat is bijna tien procent van de bevolking. Iedere zondag worden in bijna veertig talen kerkdiensten gehouden: meest Nederlands en Engels, maar ook Chinees, Spaans en Pools. Hoe gaat het met deze internationale kerken? Dit vragen we aan Karin de Schipper-Visser, directeur van SKIN-Rotterdam.

Wat doet uw organisatie?

“SKIN-Rotterdam is een koepelorganisatie van en voor internationale en migrantenkerken in Rotterdam. De naam SKIN is een afkorting van Samen Kerk in Nederland, de naam van de landelijke vereniging SKIN waar internationale kerken uit heel Nederland bij zijn aangesloten. Rotterdam telt ongeveer 175 internationale kerken, waarvan er 66 zijn aangesloten bij onze organisatie.”

Met stip op 1 staat het probleem van de huisvesting van internationale kerken in de grote steden.

“Het klopt dat voor haast alle internationale kerken het vinden van betaalbare huisvesting de grootste uitdaging vormt. Dat geldt niet alleen voor Amsterdam of Rotterdam, maar overal in het land. Vaak zijn de gemeenten relatief klein in omvang. Hun leden behoren merendeels tot de lagere-inkomensgroepen. Dus de financiële draagkracht is gering. Migranten begrijpen dan ook vaak niet waarom de Nederlandse kerken hen niet veel meer helpen en steunen. Wat ook erg vreemd op hen overkomt, is dat ze soms een flinke huurprijs moeten opbrengen voor het gebruik van een zaaltje bij een kerk. Dienen we dan soms niet dezelfde God? En een kerk is toch een huis van God en niet een commercieel zalencentrum?”

Is het de Hollandse zuinigheid die hier parten speelt?

“Ik denk dat vooral de uiteenlopende culturele achtergrond een rol speelt. Nederlanders zijn vaak zakelijk ingesteld. Een krimpende kerk heeft te maken met dalende inkomsten. De kerkrentmeesters willen natuurlijk de kosten dekken die nodig zijn voor het gebruik en onderhoud van het kerkgebouw. Deze benadering is voor Nederlanders heel normaal, maar voor veel migranten nogal vreemd. Terwijl Nederlanders vooral verstandig willen handelen, leven migranten veel meer vanuit de gedachte en het vertrouwen dat het allemaal wel goed komt omdat God voor hen zal zorgen. Vaak merk je ook dat ze veel meer vanuit de dankbaarheid leven voor wat God hen elke dag geeft. Daarmee houden ze Nederlandse christenen wel een spiegel voor.”

Naast een verschil in culturele achtergrond springt ook het verschil in geloofsbeleving in het oog. Ook hebben erediensten in migrantenkerken vaak een heel andere sfeer dan die in een protestantse of reformatorische kerk.

“Deze verschillen zijn er. En die kun je moeilijk veranderen. Maar je kunt ook aan de andere kant beginnen en je afvragen wat je gemeenschappelijk hebt. En dat is het geloof in God. En de vraag op welke manier je kerk bent in deze samenleving, waarin veel mensen niet in Jezus Christus geloven. Hoe ga je daarmee om? En vooral wil ik het samen bidden benadrukken. Dat iemand anders voor je bidt en ook jouw zorgen en problemen in gebed bij God brengt, dat bemoedigt iedere christen. Wij Nederlanders willen soms van alles weten van anderen, maar laten soms zo weinig van onszelf zien. Het is fijn als je een tas boodschappen bij een migrantengezin brengt. Of ze helpt met een formulier invullen. Maar laat vooral het met elkaar bidden niet achterwege. Ook als je dat van huis uit misschien niet zo gewend bent. Deze geestelijke steun betekent vaak enorm veel voor mensen die het gevoel hebben dat ze er vaak alleen voor staan, omdat ze de weg in de maatschappij niet zo goed kennen.”

Zijn er nog andere manieren waarop Nederlandse kerken verbindingen kunnen leggen?

“Heb er oog voor dat niet iedereen z’n eigen dingetjes zelf organiseert. Het risico is dat je allemaal bezig bent met het wiel opnieuw uitvinden. Je kunt veel samen-doen. Dan denk ik aan een project zoals ‘Serve the City’ waarbij jaarlijks stadsbreed een paar diaconale acties worden georganiseerd. Maar een kinderspeeldag is ook een goed idee. Of het gezamenlijk leiden van een uitdeelpunt van de Voedselbank. Of heel praktisch: een taalcursus. Maar denk ook aan de toerusting van ouders met opgroeiende tieners. Wie bewust als christen wil leven in de Nederlandse samenleving en de christelijke geloofstraditie wil overdragen aan de jeugd, stuit op vragen en problemen waarbij ouders elkaar tot steun kunnen zijn.”

Veel christenmigranten hebben een conservatieve levenshouding. Hun opvattingen zullen veel herkenning oproepen bij de SGP-achterban.

“Voor een flink deel van de christenmigranten gaat dat zeker op. Bij zaken als abortus en euthanasie bepleiten ook zij de beschermwaardigheid van het leven. Ook hun opvattingen over huwelijk, gezin en seksualiteit komen veelal overeen met die van orthodoxe christenen in Nederland.”

Waar zou de SGP meer aandacht voor moeten hebben?

“Dan denk ik in de eerste plaats aan de sociale noden van migrantengezinnen. Veel gezinnen kunnen in financiële zin nauwelijks het hoofd boven water houden. Het vinden van betaald werk is echt niet gemakkelijk, de manier waarop werk gezocht moet worden is onbekend en het netwerk buiten de eigen omgeving is beperkt. En dan komt daar nog bij dat ze vaak niet weten van allerlei speciale regelingen en kortingen voor gezinnen met een laag inkomen. Soms is het invullen van een aanvraagformulier een moeilijke en tijdrovende klus waar ze erg tegenop kunnen zien. De drempels zijn heel hoog voor iemand die in de Nederlandse cultuur en systemen zijn of haar weg moet vinden.”

Politici willen vaak problemen oplossen met nieuw beleid en nieuwe regels.

“Veel overheidsbeleid is met goede bedoelingen opgezet. Daar twijfel ik niet aan. Maar in de uitvoering lopen mensen aan tegen allerlei belemmeringen. Regels zijn op zichzelf niet verkeerd, want belastinggeld moet je op een verantwoorde manier uitgeven. Maar het systeem dat hierdoor ontstaat, maakt dat mensen of organisaties die goed werk verrichten, buiten de boot vallen. Of de voorwaarden om subsidie te krijgen voor een project zijn zo vormgegeven dat een relatief kleine organisatie niet de capaciteit of kennis in huis heeft om hieraan te kunnen voldoen.”

In het jaarverslag 2018 van SKIN-Rotterdam lees ik iets over het project “(H)echt verbonden” van de gemeente Rotterdam. Daar is een fraaie publicatie uit voortgekomen!

“Ik vind het heel mooi dat een van de bij SKIN-Rotterdam aangesloten kerken heeft meegedaan aan dit project. De gemeente en diverse religieuze organisaties en kerken hebben de handen ineengeslagen om huwelijksdwang te voorkomen en slachtoffers van huwelijksdwang te helpen. Vertegenwoordigers van verschillende religies vertellen hoe zij omgaan met de religieuze huwelijkssluiting en huwelijk. Hiervan is een boek gemaakt hoe deze zich verhoudt tot het burgerlijk en er zijn folders en filmpjes gemaakt voor verdere informatie en voorlichting informatie is ook te vinden op de website voor hulpverleners en slachtoffers. De van de Gemeente Rotterdam en op onze project laat zien hoe verschillende religies website (www.skinrotterdam.nl). Dit en de stedelijke overheid elkaar kunnen helpen zonder in elkaars vaarwater te zitten.”


In het boek Kerken Delen: kansen en valkuilen (2017) staan elf casussen beschreven van verkoop en verhuur van kerkgebouwen door autochtone aan internationale kerken in Nederland. De verhalen in het boek laten zien dat het bij het delen van een kerkgebouw om meer gaat dan stenen. In de ontmoeting met ‘de ander’ leer je van elkaar en leer je jezelf kennen. Prijs: € 4,-.

Bestellen kan via info@skinrotterdam.nl


Voor meer informatie, zie www.skinrotterdam.nl/jaarverslag-2018-online. Uw gift is van harte welkom op bankrekeningnummer NL06 RABO 0131 1476 33 t.n.v. Stichting SKIN-Rotterdam.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 september 2019

De Banier | 32 Pagina's

“Elkaar steunen, ontmoeten en van elkaar leren”

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 september 2019

De Banier | 32 Pagina's