Landschapsnummer

Dit nummer van De Banier is het landschapsnummer, geloof ik. Ik hou dat nooit zo bij, want ik ga als vast scribent gewoon ¹ m’n eigen gang en trek me dan ook niks aan van welk thema dan ook dat de redactie – waar ik zelf in zit trouwens - heeft gekozen. Dat kan ik niet eens, want mijn inspiratie laat zich echt niet binden door thema’s die zes maanden van tevoren worden bedacht door een vijftal mannen en één vrouw ergens vergaderend in een saaaie ² kamer in een nóg saaaaier ³ deel van Rotterdam. Themanummers zijn allemaal leuk en aardig voor normale mensen zonder gebruiksaanwijzing, maar aan mij dus niet besteed.

Nou moet ik in dit geval direct erkennen dat de Banierredactie - waar ik zelf in zit trouwens - een zeldzaam vooruitziende blik ⁴ heeft gehad door het landschapsnummer van De Banier juist nú te laten verschijnen. Immers: op 1 oktober, de dag waarop ik mijn propjes moet inleveren ⁵ voor het oktobernummer, stond ik op het Haagse Malieveld, omringd door honderden trekkers vele duizenden boeren en boerinnen. Zij zijn natuurlijk bij uitstek de hoeders van ons Nederlandse landschap. Eén boer in de wei weet meer over de natuur dan duizend Robotjes Jetten in de Kamer. En Jesse moge zich dan groen voordoen, hij kan niet eens luzerne onderscheiden van rolklaver, laat staan een knol van een citroen.

BOERDERIJDAG

Afgelopen zomer was ik weer eens op de boerderij. Boeren worden door journo’s, die vrijwel allemaal in de Randstad of Hilversum wonen en een horizon hebben die niet verder reikt dan de overkant van de smerige straat en hun leven slijten in een compleet van de buitenwereld afgesloten treurige Hilversumse studio, afgeschilderd als criminelen, dierenbeulen en vervuilers. En net als ik, zijn de boeren dat strontzat ⁶ . Daarom is er onze veehouders en akkerbouwers veel aan gelegen om de stedelingen te laten zien hoe het er écht aan toe gaat op een boerderij. Open boerderijdagen, heet dat, geloof ik.

Welnu, afgelopen zomer was ik weer eens op de boerderij, niet die van mijn families op Noord-Beveland of in Vriezenveen, maar eentje tussen Leiden, Zoetermeer en Den Haag in. Hartje Randstad, zeg maar. Ik genoot van de geur van uitstoot van de koeien, het gekakel van gezellig murmelende kippen die op het erf rondstapten, geiten waar Marianne Thieme een sik van krijgt en schapen die al weer ijverig bezig waren met de productie van de grondstof van mijn zoveelste tweedjasje. De boer zelf paradeerde ook rond op zijn erf. Om vragen te beantwoorden van de stedelingen die ook een keer een frisse neus wilden halen, niet in New York, Sydney, Athene of Dubai (minder frisse neus), maar in de polders rond Zoetermeer. Waarschijnlijk hadden die bleekneusjes last van vliegschaamte en zijn ze daarom bij wijze van aflaat voor hun CO ₂ -vliegreis naar Zoetermeer gepeddeld. Niet op een normale fiets, maar op hun kinderbakfiets of Babboe. Voor de plattelander die niet weet wat een Babboe is: dat is een fiets met een boedelbak ervoor die grote stadsmensen gebruiken om ’s ochtends kleine stadsmensen duurzaam naar een ballenbak te brengen waar de kleine stadsmensen de hele dag worden opgehokt zodat de grote stadsmensen veel geld kunnen verdienen om de hypotheek te kunnen betalen van het stadshok waar de grote stadsmensen de kleine stadsmensen ’s avonds weer naartoe brengen in dezelfde boedelbak als die waarin ze ’s ochtends naar de ballenbak zijn gebracht. (Lees deze 7 zin nog maar een keer over.) Als een plattelandsmens zijn koeien in zo’n bakfiets naar een andere wei zou verplaatsen 8 , zou hij na klachten van grote stadsmensen de dierenbescherming, de AIVD en Wakker Dier op zijn dak krijgen, maar dit terzijde.

Hoe nodig zo’n open boerderijdag is, bleek toen ik een vraag opving van zo’n groot stadsmens aan de nuchtere boer. Hij vroeg: “Meneer, kunt u me zeggen waar het hooi groeit?” De boer rolde even met z’n ogen, zuchtte héél diep, haalde adem, en nog voordat hij iets kon zeggen… …brak z’n klomp.

@ Menno: stuur jij de gewijzigde versie zónder mijn aantekeningen door naar de drukker?

1 Je weet dat de redactie dit soort rebellie ‘gewoon’ uit de definitieve versie houdt, hè?

2 Tja, niet iedereen werkt in een ‘megalomaan’ gerenoveerd pand met een ‘exotische’ tuin’.

3 Het is inderdaad een echte opsteker om dan ook nog eens de tekst van een mens mét gebruiksaanwijzing te mogen lezen.

4 Waar een saaie kamer als de mijne al niet goed voor is. Grootse vergezichten, inderdaad.

5 Aha, dus je wist het wel?

6 Overweeg de alternatieven ‘mestzat’ of ‘dierenuitwerpselenzat’

7 Dat heb ik gedaan. Prima zin, vind ik. Alleen de zin ervoor… kan die wat korter? 85 woorden is echt te veel!

8 Weet je dat zeker? Die naam BabBÓÉ is wel erg toevallig dan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen