Als een borduursel

Op een wonderlijke manier verbindt David zijn leven en alles wat het leven met zich meebrengt met het ontstaan van zijn leven. Achter beide ziet hij heel nadrukkelijk de hand van Zijn God. Zo bezingt hij Gods nabijheid in de dagelijkse gang van het leven. De HEERE weet van zijn zitten en zijn opstaan. De HEERE kent zijn gedachten. De HEERE omringt zijn gaan en zijn liggen. Waar hij zich ook bevindt, God is erbij. In elk woord proef je, hoe David zich aangewezen weet op de HEERE. De oorzaak daarvan legt David in het feit dat God hem vanaf het allereerste begin nabij is geweest. Op het moment dat niemand nog van zijn bestaan afwist, was God er. God, Die zijn leven op een wonderlijke manier tot stand heeft gebracht. Te wonderlijk om in mensenwoorden uit te drukken. David spreekt dan ook in beelden: als een borduursel gewrocht.

Wanneer iemand borduurt, zie je het voor je ogen gebeuren. Voorzichtig gaat de maker van het borduursel te werk. Het is echt priegelwerk. De ene na de andere steek komt op het doek te staan. Langzamerhand ontdek je wat er ontstaat.

Achter het borduursel waarover David zingt, ziet hij Gods hand. Het ontstaan van dit borduursel, of anders vertaald: dit weefwerk, is niet te zien en te volgen. Het gebeurt, zegt David, in het verborgene, in de moederschoot.

Ook al ontstaat het onttrokken aan ons gezicht, het is vanaf het allereerste begin een kunstwerk.

In dat borduursel zien we Gods machtige liefde voor mensen. Hij heeft Zich niet van de mensheid afgekeerd, toen die zich van Hem afkeerde. Zijn bemoeienis met de mensheid zien we juist ook in het ontstaan van nieuw leven.

Of degraderen wij het ontstaan van nieuw leven tot mensenwerk? Dan kan het dus ook gemakkelijk vernietigd worden. Dat is gebrokenheid ten top. Tegenover Gods macht steekt onze onmacht schril af.

Deze onmacht roept om hartelijke verootmoediging. Zodat wij ons net als David neerbuigen voor de Heere, in schuldbesef getroffen en verslagen: “Doorgrond mij, o God, en ken mijn hart; beproef mij en ken mijn gedachten. En zie of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op de eeuwige weg.”

Onze schuld roept om verzoening, om genade, om nieuw ingrijpen van de Allerhoogste.

Wonderlijk, wanneer we in het ons verootmoedigen voor de Heere Zijn herscheppende wondermacht mogen ervaren. Dan spreek ik daar niet enkel over, dan doorleef ik die. Dan wordt mijn strijd voor het kwetsbare een geestelijke strijd. Dan bestrijd ik de geestelijke boosheden in de lucht met geestelijke wapens.

Wapens die God mij in handen legt. Die gebruik ik niet in wilde weg, maar biddend. Dan leer ik me elke dag aan de Heere toe te vertrouwen, steunend op Zijn ontferming; “HEERE, Gij doorgrondt en kent mij.” Davids psalm wordt op die manier een middel om de grote daden van God te verkondigen.

“Al wat Gij wrocht zal juichen tot uw eer!”

Juicht u al mee?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen