Politiek in crisistijd

Hoe ervaart u deze tijd?

“Het is voor jongeren en ouderen een tijd zoals we die nog nooit beleefd hebben. Elke dag kijk je weer met hoop en vrees uit naar het aantal doden en zieken dat bekend wordt gemaakt. En je houdt in de gaten hoeveel ziekenhuisbedden er nog over zijn. En ook ons ‘gewone’ dagelijks leven is totaal anders dan het was. Neem alleen al iets ‘vanzelfsprekends’ als het op zondag samen naar de kerk gaan. Ik sprak een oude meneer, die zei: ‘Dit heb ik zelfs in de oorlog niet meegemaakt’. En dan te bedenken dat niet alleen in Nederland het leven ontwricht is, maar wereldwijd. Ik hoorde van een New-Yorkse intensivist: ‘deze situatie is nog erger dan de terroristische aanslagen van 11 september 2001’.”

Merkt u in Den Haag dat er nu extra aandacht is voor de betekenis van het geloof?

“Wat mij opvalt is dat de regering in speeches en toespraken erg de nadruk legt op dat we samen, met elkaar de coronacrisis onder controle moeten krijgen; dat wij ménsen het samen moeten doen. En natuurlijk is die saamhorigheid en dienstbetoon aan elkaar ontzettend waardevol en belangrijk.

Tegelijk denk ik wel: leert de coronacrisis ons nu niet juist dat wij allemaal zo kwetsbaar zijn, dat we de ziekte dan na verloop van tijd misschien ‘onder controle’ kunnen krijgen, maar dat duizenden, zo niet honderdduizenden vrouwen, mannen en kinderen het niet meer na kunnen vertellen, omdat ze inmiddels begraven zijn. Juist dan voel je hoe belangrijk het is om omhoog te kijken, onze afhankelijkheid te beseffen van God, Die alles regeert, Zijn roepstem tot inkeer en wederkeer te horen. Ik vind het ontzaglijk belangrijk dat ook door te laten klinken in wat we zeggen tijdens de debatten. Bij een van de debatten deed ik dat door te verwijzen naar ons volkslied, het Wilhelmus: ‘Oorlof, mijn arme schapen, die zijt in grote nood’, en: ‘Tot God wilt u begeven. Zijn heilzaam Woord, neemt aan’.”

Hoe is het voor u persoonlijk om in deze bijzondere tijd als Tweede Kamerlid actief te zijn?

“Totaal anders dan anders. Ik zit uren en uren op mijn zolderkamer te bellen en digitaal te vergaderen. We hebben met ons fractieteam dagelijks digitaal overleg. Dat gaat heel goed. Regelmatig zijn er ook telefoongesprekken en videocalls met ministers en andere fractievoorzitters en met de Kamervoorzitter mevrouw Arib. En een keer per week ga ik naar Den Haag waar we bijgepraat worden door de (medisch) deskundigen. Daarop volgt een debat met de fractievoorzitters van alle partijen in de Tweede Kamer.

In plaats van gewone werkbezoeken ben je nu heel veel aan het bellen. Met mensen uit de zorg bijvoorbeeld: artsen en verpleegkundigen die in het ziekenhuis werken, maar ook met werkers in de thuis- en mantelzorg. Zo’n berichtje van een medewerker in de thuiszorg zet mij aan het denken: ‘ik moet nu naar patiënten, maar er zijn geen persoonlijke beschermingsmiddelen’. Dat kan toch niet? Zulke signalen neem ik mee naar debatten of breng ik rechtstreeks via een e-mail of belletje onder de aandacht van de minister. Als er dan later een berichtje komt: ‘gelukkig is er nu wel een voorraad mondkapjes bij ons’, dan ben ik daar ongelooflijk blij mee.”

Is het niet zwaar om al die zorgen en knelpunten steeds weer op je bord te krijgen?

“Ach, als ik kijk naar wat die zorgwerkers allemaal te verstouwen hebben, of de mensen die opgesloten in hun huis of verpleeghuis zitten met lastige gezinsomstandigheden bijvoorbeeld, dan hoor je mij niet klagen. Wat ik net zei: ik ben blij dat ik ook mijn steentje kan bijdragen door knelpunten aan te dragen en mee te denken over oplossingen. Maar het is natuurlijk wel waar dat het je niet in de koude kleren gaat zitten. Ik ervaar het Kamerwerk als zwaarder dan in andere vergaderweken. Elke dag word ik ’s morgens vroeger dan normaal wakker. Dan denk je gelijk: wat is er afgelopen nacht weer gebeurd, hier of elders in de wereld? Hoe staat het met onze intensivecarebedden? Welke nieuwe maatregelen zouden eraan kunnen komen? Dat soort dingen.”

Wat ervaart u als lastige dilemma’s en hoe gaat u daarmee om?

“Nou, een mooi voorbeeld daarvan zijn de maatregelen die op kerken betrekking hebben. Kijk, als je op een mooie zaterdag geen strandwandeling mag maken, dan denk ik: jammer, volgende keer beter. Maar de gang naar de kerk en de prediking van Gods Woord is een ander verhaal. Dat raakt mij erg, omdat je juist in deze tijd meer dan ooit voelt dat er geen betere plek is dan Gods huis, waar we Zijn aangezicht mogen zoeken en door Zijn Woord en Zijn Geest Zijn stem mogen horen. En als je dan een minister van Justitie en Veiligheid aan de telefoon krijgt die zegt: ‘Kees, ik denk toch echt dat het wijs is dat er verder afgeschaald wordt’, dan gaat er veel door je heen. Dan word je echt bepaald bij de vreselijke werkelijkheid van nu. Dan is er maar één ding wat je kunt doen: bidden om wijsheid, en daarna heel zorgvuldig afwegen wat in deze - nooit eerder voorgekomen - omstandigheden geboden is en wat niet.”

Hebt u nog tips om deze tijd van veel beperkende maatregelen goed door te komen?

“Nou, dat is een lastige hoor! Het is voor iedereen weer anders. Als je ondernemer bent en in de zorgen zit over de toekomst van je bedrijf, dan is dat weer een heel ander verhaal dan als je scholier bent en ineens met onderwijs op afstand in de weer bent.

Maar ik zou zeggen: denk ook na wat je voor een ander kunt betekenen. Iemand die eenzaam is bijvoorbeeld, omdat hij of zij het huis niet meer uit kan of mag komen. Het is zo mooi om te zien wat mensen in deze tijd allemaal ook voor elkaar doen. Of dat nu is dat het hondje wordt uitgelaten van die oude mevrouw die de straat niet meer op durft, of dat je kinderen helpt met huiswerk, of dat je boodschappen doet voor mensen die dat niet meer kunnen of durven. Dat zijn allemaal goede ideeën!

En nog een andere tip: het is voor ons allemaal ook goed om eens na te denken over de vraag wat nu eigenlijk echt belangrijk is in ons leven. We worden op een wel heel bijzondere en aangrijpende manier stilgezet, bijna letterlijk! Welke lessen trekken we daaruit voor onszelf, nu en in de toekomst – als die ons gegeven wordt!

Wat vindt u van de Nederlandse aanpak van de coronacrisis?

“Wij hebben de aanpak van het kabinet in grote lijnen gesteund. In het begin hadden we wel het gevoel dat we een beetje achter de feiten aanliepen, dat de problemen wat onderschat werden. In de debatten hebben we gezegd: we gaan nu niet elke keer terugkijken. Had dit niet eerder gekund? En had dat niet eerder gemoeten? Dat komt later wel, als de crisis hopelijk achter ons ligt. Dan is het goed dat er grondig teruggekeken wordt naar wat we ervan kunnen leren. Maar middenin de crisis vind ik dat je niet moet kritiseren, maar mee moet helpen bij het vinden van een oplossing. Hoe komen we aan meer testen? Hoe komen we aan meer persoonlijke beschermingsmiddelen? Hoe helpen we ondernemers die in de problemen zitten? Wij gaan dus voor de constructieve insteek.”

Werkt een parlement anders in crisistijd?

“Er zijn veel minder plenaire vergaderingen, veel meer schriftelijke overleggen. Maar de Kamer blijft wel in bedrijf, zij het enigszins aangepast om te voorkomen dat het virus zich verder verspreidt. Natuurlijk gaat het allereerst om de bestrijding van de crisis. Maar ik vind het ook belangrijk dat we onder het mom van de crisis niet ineens wissels omzetten. Ik denk dan bijvoorbeeld aan maatregelen die in Europa worden genomen, waardoor wij in Nederland garant moeten staan voor oude staatsschulden van landen die willens en wetens een loopje hebben genomen met hun begroting. En we moeten ook opletten dat we niet ineens een loopje met de Grondwet nemen. Ik stond toch wel raar te kijken dat een motie van Geert Wilders om maar eventjes alle kerken te sluiten, steun kreeg van een grote minderheid in de Kamer. Niet alleen linkse partijen zoals de SP en GroenLinks, die de mond vol hebben over mensenrechten, waar ook ter voor Democratie. Mooie woorden over wereld, maar ook een partij als Forum de christelijke cultuur spreken, maar wél meegaan met zo’n motie. Onbegrijpelijk.”

Hopelijk ligt de crisis binnen afzienbare tijd weer achter ons. Gaat alles deze tijd ging? dan weer gewoon door zoals het vóór

“Veel is anders. Er komen vooral heel veel nieuwe vragen bij. Wat zijn de gevolgen voor onze economie? Zijn we niet veel te afhankelijk geworden van het buitenland, van China bijvoorbeeld. We mogen wel wat dankbaarder zijn voor onze boeren, die zo belangrijk zijn voor ons dagelijks brood. Maar bovenal zou het te wensen zijn dat we meer dan nodig hebben, maar in de eerste plaats ooit beseffen dat we niet alleen elkaar de zegen van de Heere God. Ik hoorde een voorganger zeggen: ‘regeren is niet alleen vooruitzien, maar vooral opzien’. Ik hoop oprecht dat daarvoor onder ons veel gebed mag zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen