Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Kostbare momenten

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Kostbare momenten

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

‘Meneer Van den Berg’ was in 1986, toen hij tamelijk onverwacht op plek 3 van de kandidatenlijst voor de Kamerverkiezingen kwam, niet echt bekend in de Haagse SGP-kring. Ik was als jong broekie dan ook erg benieuwd naar de ‘nieuwe man’ en had het voorrecht om als een van de eersten met hem kennis te maken.

Samen met wijlen Herman Freeke uit Lienden bezocht ik hem voor een interview voor WI-tijdschrift Zicht. We meldden ons op Bremhoek 19 te Nunspeet.

Een rijzige, minzaam knikkende heer deed open en troonde ons mee naar zijn studeerkamer, waar het gesprek kon beginnen. In de boekenkasten rondom ons ontwaarde ik heel veel boekruggen die m’n ogen streelden. Ik wist: ik zit tegenover een echte ‘Groeniaan’. Het zit wel goed.

WARME BAND

Na deze kennismaking heb ik ontelbare keren tegenover, naast, voor en achter ‘meneer Van den Berg’ gezeten. Zestien jaren achter elkaar. En ik mag wel zeggen wat ds. Zandt zei over zijn optrekken met ds. Kersten; namelijk dat er “een warme band is ontstaan die nimmer door enig geschil is verstoord geworden.” Uit de vele dierbare momenten samen in de Tweede Kamer kies ik de twee kostbaarste.

Voor Van den Berg markeerde het debat over de Algemene wet gelijke behandeling een keerpunt. Omdat dit debat zó geladen was, ging ik achterin de net nieuwe vergaderzaal zitten om het antwoord van de regering te horen op de SGP-inbreng. Minister Dales van Binnenlandse Zaken (PvdA) voerde het woord, waarbij Van den Berg haar door interrupties dwong de kernvraag te beantwoorden: is er voor christenen en hun organisaties nog ruimte voor een leven in lijn met de klassieke Bijbeluitleg op het gebied van (homo)seksualiteit? Het hoge woord kwam er met veel omhaal van woorden uit: nee, dat kan niet meer, met die uitleg plaats je je buiten de discussie.

Het was een onvergetelijk moment. Je kon proeven dat achter deze woorden een geest zat waarvan de minister zelf wellicht niet eens besefte uit welke afgrond die opsteeg. Het klinkt misschien raar, maar het was te voelen dat er iets heel wezenlijks was gezegd en veranderd. Niet dat op dat moment de revolutie was uitgebroken, maar het besef dat die revolutie zich al heimelijk had voltrokken in de hoofden van de mensen, ook op het Binnenhof. Aangeslagen liepen we naar onze werkkamers.

TAFELEN

Het andere moment waar ik dankbaar naar terugkijk, is eigenlijk niet één moment, maar een hele reeks momenten. Ik doel op de keren dat we samen tafelden in het Kamerrestaurant. Voor de geachte afgevaardigde uit Nunspeet was het vaak ondoenlijk om op tijd voor het avondeten aan de Bremhoek te zijn, reden waarom hij en Van der Vlies en Gerrit Holdijk en ik dan ons eigen plaatsje in het Kamerrestaurant innamen.

Wat kon hij dan ontspannen zijn en loskomen van de politiek. Dan werd het Kamerlid Van den Berg ‘Koos’. En ‘lekker tafelen’ was zeker aan hem besteed. Hij verbaasde mij al snel met zijn culinaire ervaringen in het visrestaurant in het Zeeuwse dorp waar ik vandaan kom: De Schelde, in Colijnsplaat. En als we ‘onder ons’ waren, kon en mocht ik ook persóónlijk lief en vaak ook leed met hem delen. Dat kon, omdat ik hem volledig kon vertrouwen. Dat mocht, omdat hij oprecht meeleefde. Als ik het heb over ‘kostbare’ momenten, dan doel ik op met name deze tafelgesprekken.

WELLUIDEND

Een van Koos’ laatste ‘optredens’ voor de SGP was in Dordrecht, in de kerk waar de geschiedenis van Nederland tastbaar aanwezig is en de herinnering aan de strijd voor de vrijheid om Gods Woord te mogen verkondigen - en daarnaar te leven - nog in de gewelven hangt. Hij zong, samen met zijn innig geliefde en hem evenzeer liefhebbende Janneke, mee in het ‘SGP-koor’. Hij de tenor, zij de sopraan. Ieder de eigen toonhoogte en eigen wijs, maar toch dezelfde woorden, één tekst, welluidend en harmonisch. Ds. Schot haalde dat lied ook aan ter afsluiting van zijn meditatie bij de begrafenis. De tekst die Koos en Janneke en de SGP’ers zo hartelijk zongen. De slotbede uit de overbekende Engelse hymn: “Blijf bij mij Heer”:

De morgen daagt,

De schaduw gaat voorbij.

In dood en leven Heer,

Blijf mij nabij.

Dit artikel werd u aangeboden door: Staatkundig Gereformeerde Partij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 mei 2020

De Banier | 32 Pagina's

Kostbare momenten

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 1 mei 2020

De Banier | 32 Pagina's