Leen van der Waal (1928-2020)

Donderdag 10 september jongstleden overleed onze zeer gewaardeerde oud- Europarlementariër Leen van der Waal. Onze gedachten gaan allereerst uit naar zoon Gerard, schoondochter Tineke en de kleinkinderen die in hem een dierbare vader en opa verliezen. Ook voor de partij betekent zijn overlijden een groot verlies.

Een harde werker. Een sympathiek mens. Deskundig en gedegen. Weloverwogen. Het zijn stuk voor stuk typeringen die op Van der Waal van toepassing waren. Door zijn manier van optreden wist hij bij vriend en vijand respect af te dwingen en als eerste SGP/GPV/RPF Europarlementariër het protestants-christelijk geluid een herkenbare plek te geven in het Europees Parlement.

Van der Waal kwam in 1984 in het Europees Parlement, na diverse leidinggevende functies bij Esso bekleed te hebben. In de eerste jaren als eenmansfractie, later vanaf juli 1994 tot zijn afscheid in september 1997 samen met GPV’er Hans Blokland.

We kunnen gerust stellen dat het Van der Waal is geweest die de basis heeft gelegd voor de wijze waarop we ons als SGP tot op de dag van vandaag opstellen in Europa: praktisch en constructief waar het kan, beslist en afwijzend waar dat nodig is.

Krachtig nam hij stelling tegen de toenemende overdracht van bevoegdheden aan Brussel. De Europese Unie moest vooral een samenwerkingsverband blijven van autonome lidstaten. Machtsstreven en materialisme waren in zijn waarneming de drijvende krachten achter de Europese integratie. Alleen een terugkeer naar de christelijke wortels zou de EU op het juiste spoor kunnen brengen.

Ondertussen dacht hij ook heel constructief mee op die terreinen waar Europese samenwerking wel meerwaarde heeft. Zo heeft hij als lid van de parlementscommissie voor vervoer veel betekend voor de binnenvaart. Maar ook andere sectoren, zoals landbouw en visserij, konden op zijn steun rekenen.

Van der Waal bekleedde diverse nevenfuncties. Zo was hij penningmeester van het hoofdbestuur van de Gereformeerde Bond en bestuurslid van het Ikazia Ziekenhuis. Na zijn pensionering bleef hij nauw betrokken bij het werk van de SGP. Met name zijn inzet voor het Wetenschappelijk Instituut en het politieke vormingswerk in Oost-Europa mag hierbij niet onvermeld blijven.

Voor zijn medewerkers, van wie ik er één mocht zijn, was Van der Waal veel meer dan zomaar een werkgever. Hij was ons aller grote voorbeeld waar we stiekem best tegenop keken, maar waar we ook een hele vriendschappelijke band mee hadden.

Bijzonder goede herinneringen bewaar ik aan de gesprekken die we op zijn Brusselse en Straatsburgse werkkamer soms hadden over de echt wezenlijke zaken van het leven. Gesprekken over kerk en prediking noemde hij dat. De politiek legden we dan even terzijde.

Van der Waal was er diep van doordrongen mens voor God te zijn. Daarin lag misschien ook wel het geheim van zijn bescheidenheid en mildheid naar anderen toe. Hij vond rust bij zijn Heiland, zoals het ook in de rouwdienst mocht klinken:

“Nu reis ik getroost onder ’t heiligend kruis Naar ’t erfgoed hierboven, naar ’t Vaderlijk huis”.

Bert-Jan Ruissen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen