Kroon

Als een enorme schaduw hangt boven de wereld en boven ieder van ons de slagschaduw van ‘corona’. Een virus dat niet zo dodelijk is als bijvoorbeeld de pest in vroeger dagen, maar zich wél razendsnel verspreidt en daardoor in korte tijd heel veel mensen velt. Nu we veel vaker reizen en afhankelijker van elkaar zijn dan ooit, ontwricht dat de hele samenleving, ook ons eigen leven.

Tegelijk is het gezichtsbedrog als we denken dat wat er nu gebeurt nooit eerder zo was. Sterker nog, er waren in de wereldgeschiedenis momenten en perioden dat ‘het volk’ banger en angstiger was dan nu. Om maar een voorbeeld te noemen. Voorafgaand aan het jaar 1000 leefden in heel Europa mensen in schrik en angst, omdat ze dachten dat de wereld zou vergaan. Hele volksstammen leidden dat af uit allerlei onverklaarbare natuurverschijnselen, kometen aan de hemel, oorlogen en ‘pestilentiën’ en passages in de Bijbel.

DOORKNEED

De vader van de politiek met de Bijbel in ons land was Groen van Prinsterer. Zijn standaardwerk is het Handboek der Geschiedenis van het Vaderland. Daarin beschrijft hij niet alleen wat er waar en wanneer gebeurde, de zichtbare werkelijkheid, maar – Groens kracht! - wat de geest is die al deze schijnbaar toevallige gebeurtenissen als het ware hebben doen ontrollen, de werkelijkheid van Góds regering.

Groens Handboek over de geschiedenis (5 ^e druk, 1876) eindigt met de ‘geschiedenis van de toekomst.’ Het kan, nu allerlei vragen, theorieën en speculaties zich aan ons opdringen, geen kwaad die woorden nog eens te lezen. Hopelijk bemoedigen die ons anno Domini 2020. Het kan óók zijn dat die woorden ons naar de keel grijpen over wat aanstaande is, met name als het gaat om wat ons persóónlijk wacht als ook onze tijd geschiedenis wordt en plaats maakt voor de eeuwigheid.

ONHEILSPELLEND

“Wie zou, ondanks alle verbazingwekkende welvaart hier en elders, durven ontkennen dat de vooruitzichten voor Nederland en de wereld onheilspellend zijn? Europa, waar altijd wel wat te doen is, is nu een vulkaan. Wanneer zal die uitbarsten? Er woedt een strijd van beginselen, ook op vaderlandse bodem. Een strijd over de vraag: bij wie berust het gezag? De mens van deze tijd erkent alleen zichzelf als gezag. Dat is niet minder dan revolutie, opstand en verzet tegen het rechtmatig gezag van God, Wiens almacht wordt geopenbaard in de natuur en de Heilige Schrift.

De doorwerking van het idee dat de mens zichzelf tot heer en meester heeft uitgeroepen, is overal zichtbaar. Soms uit het zich in uitbraken van geweld en onlusten, maar eveneens zie je het in wetten en regels die na kalme en keurige Kamerdebatten zijn afgekondigd. Weliswaar verzetten sommigen zich tegen deze gevolgen van de revolutionaire beginselen, maar het lukt hen niet die tegen te houden, net zomin als de meteoroloog de storm kan tegenhouden die hij op basis van de weerkundige waarnemingen heeft aangekondigd.

NEGATIVISME

Zolang kerk en staat vol zijn van negativisme en ongeloof, is de natie ongeschikt om het christelijk beginsel op te nemen. Wil er echt een keer ten goede komen, dan moet er eerst een andere ‘geestelijke wind’ gaan waaien. Dan moet het Evangelie weer als enig gezaghebbende bron worden aanvaard en nationaal gemeengoed worden, niet alleen in de kerk, maar ook onder het volk.

In Nederland (en elders) zijn er veel geloofsgetuigen geweest. Mensen die, in de sporen van Willem van Oranje, niet tevergeefs steun en zegen hebben gezocht in de Rotssteen der eeuwen. In onze geschiedenis kunnen we zien dat er een verband was tussen het naleven van Gods woorden en onze nationale luister. Laat ons daarom, ook in de politiek, blijven zeggen: “Gedenkt uwer voorgangeren die u het Woord Gods hebben gesproken en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandeling. En wordt niet omgevoerd met verscheidene en vreemde leringen. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, en tot in eeuwigheid.”

Het woord ‘corona’ betekent kroon, verwijzend naar de vorm van het virus. Misschien geeft het houvast en rust te weten dat de Christus, die nu zit aan de rechterhand van Zijn almachtige Vader, óók ooit een kroon droeg, een kroon van doornen.

Nu draagt Hij er weer een, een van goud.

1 In de 19e eeuw van Groen waren lange zinnen normaal. In dit citaat is geknipt en er is ‘vertaald’ voor de begrijpelijkheid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen