“DE BANIER IS EEN VISITEKAARTJE VAN DE SGP…”

Als 23-jarige ben jij begonnen met je werk voor de SGP. Hoe ben jij eindredacteur van de Banier geworden?

‘’Ik was bezig met de laatste fase van de Pedagogische Academie voor Basisonderwijs (pabo Driestar educatief in Gouda) en daarom ging ik alvast solliciteren naar een baan voor de klas. Door de dalperiode in onderwijsvacatures van die tijd waren er weinig banen beschikbaar. Mijn (toentertijd nog aanstaande) schoonvader zei: ‘Joh, kijk eens hier in De Banier. Deze vacature als communicatieadviseur is wel wat voor jou. Ga daar eens op solliciteren!’. Ik had mijn bedenkingen vanwege mijn vooropleiding, maar hij wist dat ik heel veel van taal houd en dat ik geïnteresseerd ben in politiek en maatschappelijke zaken. Daarom hield hij aan.” Lachend: “Hij wilde natuurlijk meer zekerheid dat er bij zijn dochter brood op de plank zou komen.”

“Na een paar sollicitatierondes werd ik aangenomen bij de SGP. Blijkbaar moest het zo zijn.”

We zijn bijna tien jaar verder. Is er veel veranderd in jouw werk?

“Jazeker. In 2012 verscheen De Banier nog elke twee weken. Dat was een heel andere dynamiek die meer gericht was op vaste rubrieken en de actualiteit daarin. In de overgang naar 2013 hebben we geprobeerd te luisteren naar wat onze lezers ons teruggaven aan reacties op een enquête. We proberen het blad aan te laten sluiten op de lezer in zijn tijd.”

Voor dit werk moet jij regelmatig op pad om mensen te interviewen. Welk interview is jou het meest bijgebleven en waarom?

“Ik vind het moeilijk om te kiezen. Het interview met mr. J.P.H. Donner, de vicevoorzitter van de Raad van State was een bijzondere ervaring, maar ik ontmoette in hem een man die zó zorgvuldig en wollig formuleerde dat ik voor mijn gevoel in een ondoordringbaar oerwoud van veilige formuleringen was beland. Daardoor is de inhoud van het gesprek wat vervaagd.Zorgvuldige formuleringen hoeven geen belemmering te zijn, want het gesprek met oud-senator Holdijk was heel mooi en inspirerend.

Zoals ik al zei: het is moeilijk om te kiezen, want er waren heel veel mooie gesprekken variërend van abortuskliniekwakers en boeren tot waterschappers en zorgwerkers. Ik voel me bevoorrecht dat ik deze mooie en soms schrijnende ervaringen kan delen met de Banierlezers. De relevantie van de politieke onderwerpen en het werk van de SGP kan daarmee in beeld gebracht worden bij onze leden. Onder meer zo willen we de band verstevigen en verdiepen.”

In die tien jaren dat je voor de Banier werkt heb je al veel meegemaakt. Je hebt onze lezers gevraagd leuke anekdotes te delen die met de Banier te maken hebben. Maar welke gebeurtenis kan jij met onze lezers delen?

“Lachend: Ja, dat krijg ik ervan als ik anderen uitdaag… Laat ik een recent voorval nemen. Na een update van mijn laptop werkte een functietoets blijkbaar niet naar behoren. Normaal gesproken staat de microfoon meteen aan als ik een opname start. Nietsvermoedend startte ik dus mijn opname om me volledig op het gesprek met Kees en Marlies van der Staaij te kunnen concentreren.

Ik vind het vaak fijner om de volle aandacht voor de mensen te hebben die aandacht niet te verdelen tussen het scherm en de geïnterviewden. Zo ook hier. Ruim een uur later vertrok ik en in de auto liet ik de opname weer verdergaan om de indrukken, de opvallende momenten, de mogelijke verhaallijn en de non-verbale communicatie tijdens het autorijden op te nemen. Dat zou me ook helpen als ik het interview over een of twee weken zou uitwerken. Eerst moeten de andere rubrieken namelijk klaargemaakt worden voor de opmaker. Ik wilde niet dat het schrijven onderbroken zou worden door allerlei georganiseer, aansturing van scribenten en gespeur naar beeldmateriaal.

Op de avond voor de laatste ‘Banierdag’ wilde ik alvast wat klaarzetten zodat ik de dag daarna meteen wist waar ik moest beginnen. Ik zette de documenten met achtergrondinformatie en een nieuw document voor het interview klaar, opende de gemaakte opname en… tja, het bleef stil. Het geluid moet natuurlijk harder. Nee, dat is het ook niet. De opname was misschien al gestart toen het nog stil was. Even een stukje verder in de opname. Nee, het blijft stil. Ja, dan ga je toch wel denken: ‘het zal toch niet…’ Omdat dit het derde interview in een serie betrof die vóór de verkiezingen moest verschijnen, wist ik dat ik dat mijn opties beperkt waren. Het interview moest erin komen te staan. ‘Heb ik morgenochtend dan wel genoeg tijd’ vroeg ik me af. ‘Ik kan beter nu dan alvast beginnen.’ En zo gebeurde het. Het viel me mee dat ik redelijk rustig bleef en vrij snel in oplossingen dacht. Al typend bleek dat de opname in de bovenkamer nog wel helder en intact was.”

Ondanks deze tegenvaller mag het resultaat er wezen…!

“De reacties van Kees en Marlies van der Staaij waren overigens heel meelevend en positief, ondanks het vreemde tijdstip waarop het conceptinterview bij hen belandde. Kees van der Staaij dacht zelfs dat het interview er nog beter door was geworden.”

Dus voortaan neem jij geen opnameapparatuur meer mee?

Lachend: “Nou, ik sta er wel ontspannener in, ja. Maar aan de andere kant wil ik wel wat zekerheid inbouwen als ik moet weergeven wat iemand zegt en bedoelt. De Banier is tenslotte wel een visitekaartje van de SGP.” 

Dit is een eerste impressie vanuit de redactie van De Banier. We hopen de Banierlezers in de toekomst vaker een inkijkje te bieden in het werk achter de schermen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen