Onder de banier door de woestijn van het leven

Het is een lange weg die ze gaan. Ze hadden er in een paar maanden kunnen zijn. Maar de reis duurde veertig jaren. Veertig betekent in de geheimtaal van de Bijbel: ‘een volwassen, werkzaam mensenleven’. Hun reis was een omreis. Ze konden niet meer terug. Daar zorgde God voor. Ze waren, door de Rode zee heen, het point of no return gepasseerd. Die term komt uit het vliegverkeer. Op een bepaald punt kan een vliegtuig, ondanks bepaalde onveilige signalen, niet meer naar de vertrekbasis terug.

Strijd op aarde

Wij willen naar ons oude leven en de oude goden - al plukken ze ons kaal - altijd weer terug. Maar God bindt ons in Zijn liefde. Wij kunnen, als geroepen mensen, niet meer terug. Wij zijn steeds onderweg. Vandaar in dit boek al die namen van al die legerplaatsen. Dat zijn pauzeplaatsen, maar ook legerplaatsen. In slagorde trok Israël al uit Egypte. Matthew Henry zegt: “Militair ging het er onderweg aan toe”. “Heeft niet de mens een strijd op aarde?”, tekent hij erbij aan. Zoiets vind ik mooi, bevindelijk Bijbellezen!

Onder hun eigen vaandels waren de stammen van Israël gelegerd als zij rustten en ook als zij verder trokken. Gedisciplineerd ging het er alles aan toe. De tent van God, hun Gids en hun Koning, vormde het midden van de stammen die zich er rondom heen moesten groeperen. Hen geleidde Zijn beschermende hand.

In de woestijn

De vele plaatsen waar ze kwamen en vanwaar ze weer vertrokken, geven aan dat wij ergens vandaan komen en ook ergens heen gaan. Bijbels genomen is ons leven niet een ‘opgaan, blinken en verzinken’, maar het is een weg die tot ‘de rust die er overblijft voor Gods kinderen’ voert. Wij gaan onder de banier door de woestijn. Zo luidt dit boek en zo is het leven van wie Gods kinderen zijn: ‘In de woestijn’.

In Egypte gaat het er wreed aan toe. Zelfs voor de Farao is Egypte ‘het diensthuis’, evenals voor de directeur van de multinational waar u in dienst bent. Maar je hebt daar elke dag een overzichtelijk ritme. Er wordt voor je gedacht. ‘Egypte’ is: ‘er wordt voor je gedacht’.

Oases

Maar je denkt in de woestijn: “Ga ik dit redden?” In de woestijn is het plotseling ook weleens fris en groen als het er regent. Maar er ligt niets voor je klaar. Maar de woestijn is wel de plaats waar Jezus ook was. Tot en met de duisternis van het kruis droeg Hij onze last en zonde. Ruben, Jozef, Benjamin en alle kinderen van Jakob, die niet deugen, maar waar God van zegt: “Dat volk is Mijn volk”, zijn gelegerd onder hun eigen banier. God gaf ze hun plaats in de nabijheid van de tent die Zijn heiligdom was. 

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen